BijzonderhedenTijdens Corso 2019 is de nieuwe locatie voor de jubel geopend en voor het eerst in gebruik genomen, genaamd de CorsoBoulevard!
|
Juryrapport algemeenHet is voor de jury opnieuw een eer en een waar genoegen om de deelnemers van Corso Zundert te mogen beoordelen. De ontwerpers en bouwers hebben zichzelf, elkaar en daarmee het publiek en de jury uitgedaagd met een grote eigenheid aan creaties.
De jury op haar beurt bestaat uit een grote eigenheid van persoonlijkheden die vanuit een eigen achtergrond/discipline de zaak aanschouwen, beleven en beoordelen. Daar zit verschil in, moet u weten.
Goed aan dit corso is dat er voor de jury geen uitschieters aan ‘de onderkant’ zijn.
Voor de eerste plek is het dringen. De jury is niet unaniem in haar oordeel.
Zoals u gewend bent bevat deze inleiding enkele algemene opmerkingen.
Te beginnen met een voor de organisatie belangrijke wijziging ten opzichte van andere jaren; de verplaatsing van de ‘hoofdtribune’ van de Markt naar het Oranjeplein. De plek ook waar wordt gejureerd en waar de uitslagen bekend wordt gemaakt.
Een andere plek biedt een ander perspectief op de creaties. De zon staat anders, de jury zit – zoals op de Markt – op rij 1. Op deze nieuwe locatie zit je dan erg dicht op de straat en het gebodene. Dat zorgt voor een uitzicht zoals op rij 1 van een slechte bioscoop. We maken dit graag bespreekbaar met de organisatie. Meer concreet: we vragen om meer afstand.
Op deze tribune zitten we ver naar rechts. Veel deelnemers werken met een cyclus (loop) en het valt op dat zij met het ‘hoogtepunt’ van deze cyclus enkele tientallen meters eerder hebben ‘gepiekt’. Geen nood, want we hebben in de ochtend alle deelnemers zien ‘shinen’ tijdens hun entree op het veilingterrein.
Het is opvallend dat een aantal deelnemers de ‘betere’ kant van een wagen bij de eerste doorkomst aan de ‘overkant’ van de tribune laat zien. Dus niet de kant waar het grootste deel van de jury en de belangrijke gasten van organisatie en gemeente normaal zitten.
Was het ontwerp van de wagen er vóórdat de wijziging van deze locatie bekend is gemaakt? Opnieuw geen nood. In de ochtend is alles rondom iedere creatie, tot in detail bekeken en al enkele jaren is de jury aan beide kanten van de tribune aanwezig.
Over de cyclussen (loops) waar uitvoeringen in beweging en muziek vaak op rusten. Als je hiermee werkt, probeer deze dan voor het publiek kort te houden zodat het ook daadwerkelijk alles mee kan krijgen van wat je wilt vertellen. Het valt dit jaar op dat sommige cyclussen erg lang zijn.
Dit jaar is het geluid/muziek minder dominant aanwezig. De bombastische beats die afleiden van het
beeld, missen we niet. Hier is aandacht aan besteed, complimenten daarvoor. En nog maar een
enkeling heeft de schuif te ver open staan. We hopen dat die daarvan leert.
Toch hebben enkele juryleden op de tribune oordoppen ingedaan. Precies voor onze neus stonden geluidsboxen. Daardoor waren de omroepers voor ons erg dominant aanwezig. Qua geluid was de tribuneplek een onrustige omgeving.
We hebben het over een grote eigenheid aan creaties. We houden daarvan. Zonder lef geen boeiend corso. En tegelijkertijd merken we bij onszelf een contradictie: we houden van experimenten, maar rekenen deelnemers erop af wanneer het mislukt. Moeten we in de toekomst meer oog hebben voor de niet geslaagde experimenten en deze meer waarderen? Want daarmee wordt het corso misschien niet ‘gelikter’, maar wel spannender.
We zien dat dit jaar weinig deelnemers hedendaagse vraagstukken aan de kaak stellen. Vaak lijkt een thema te zijn gekozen omdat het een mooi beeld oplevert en niet omdat het een weerspiegeling geeft van de wereld waarin we nu leven.
Toch oogt dit corso als een corso van nu.
Boeiend vinden we de zoektocht die we bemerken naar het oproepen van een gevoel bij het publiek en dat gebeurt niet per se op de geijkte manieren.
Ook de zuivere abstractie ontbreekt, tenzij je Habitat in de getoonde vorm zo wil zien. Dat maakt het voor het publiek een begrijpelijk corso.
Opvallend: vorig jaar dachten we dat er afscheid is genomen van dieren als uitgangspunt voor een
creatie. Ze lijken weer terug te keren. Wel meer divers gepresenteerd dan in het verleden. De grote
verscheidenheid van voorkomen viel positief op.
Ook opvallend: er is veel binnen het traditionele kleurenpalet gewerkt. En we zien veel grijs verschijnen, wat toch veel kracht weghaalt van de bloemenpracht en de ontmoeting met de zon.
Het valt ons dit jaar op dat er geen levend theater aan de buitenkant van de creaties is, de figuranten zijn opgenomen in de creatie. De afwezigheid van al te uitbundige trucs, maakt het een puur corso waarin het vakmanschap zegeviert.
Over het gebruik van alternatief materiaal. Het is niet aan de jury om daar een grens in te bepalen. Wij
beoordelen wat voorbijkomt en laten ons leiden door het juryprotocol. Daarin staat onder meer dat er
ten aanzien van alternatieve materialen geen beperkingen zijn opgelegd, met dien verstande dat het
corso een dahliacorso moet blijven.
Op het veilingterrein hebben we goed kunnen werken. De deelnemers kwamen in een vlot tempo binnen. Wel ervaren we deze dag opnieuw veel tijdsdruk. Het verplaatsen van de tribune naar een plek dichtbij het veilingterrein heeft daarbij niet geholpen.
De stoet verloopt dit jaar vlot, in een aangenaam tempo en ook de muziekkorpsen zitten beter in hun rol. Er is voldoende afstand tussen de deelnemers onderling en tussen de muziekkorpsen en de deelnemers. Veel beter dan vorig jaar.
Ook beter dan vorig jaar zijn de teksten in de Zonnewijzer, het programmaboekje. Die vonden we vorig jaar nogal hoogdravend en een bepaalde visie opdringen die niet altijd wordt waargemaakt. Ook zijn we blij met de aandacht die is geschonken aan de titels van de wagens. Nog maar een enkeling bezondigt zich aan een dubbelzinnigheid die afbreuk doet aan de creatie.
Dan de bevindingen per deelnemer. Als je de verhalen leest, dan lijkt het of de jury superkritisch is. Dat komt omdat er in de teksten opnieuw een disbalans is tussen de positieve geluiden en de kritische. We zien het als onze taak om de deelnemers er vooral op te wijzen wat er beter kan. We willen een eerlijk verhaal vertellen waarom een deelnemer op deze plek is geëindigd. Dat is misschien niet altijd leuk om te lezen, maar wel eerlijk. De teksten zijn daarom opnieuw ontdaan van clichébeleefdheden.
Ook dit jaar is er in dit juryrapport geen geforceerde poging gedaan om een rode draad in de verschillende meningen weer te geven. Waar binnen de jury anders wordt gedacht over een creatie, daar is dit te lezen in het verhaal. Nogmaals: het eerlijke verhaal. We hebben in de voorbije jaren gemerkt dat onze benadering op prijs wordt gesteld en is geaccepteerd.
We gaan op maandag 7 oktober graag in gesprek met de ontwerpers tijdens onze jaarlijkse
ontmoeting. Want uitleggen is voor ons een wezenlijk onderdeel van het juryproces.
|