Juryrapport
Het ochtendlicht wordt duidelijk gevoeld, vanwege de effectieve kleurstelling met een zacht overlopend kleurpalet van licht in het midden naar donker aan de buitenkant. De smalle vormgeving geeft het gotisch rozet een zwevend effect, hemelachtig. De omgedraaide zon maakt een mooi gebaar in de ruimte. De constructie met de zwarte buizen zie je wel, maar je voelt hem niet. Het is een mooie 3D uitwerking van een grafische vorm, echt een architectonisch geheel. De mooie open structuur en goede keuze om de vorm niet helemaal rond te maken maar halverwege af te zagen, doet denken aan de Notre Dame. Al zien we dat de bovenkant niet kaarsrecht is afgesneden.
Wat we niet snappen is de aanwezigheid van twee soorten engelen. De figuranten met hun gracieuze, zachte, maar ook wat mechanische bewegingen. Zij steken ongelukkig mooi af tegen de grove lijnen van de engelen die in de voorstelling verwerkt zitten. Die beelden zijn qua vorm en kleurstelling zwaar en lelijk en doen het kantwerk van het raamwerk teniet. Ze detoneren qua stijl en verbreken de serene rust die een ochtendglorie kan brengen. Zij maken het voor- en achteraanzicht vrij verwarrend en lomp. En ze hebben niet zulke mooie ogen.
De figuratie zweeft daarentegen sierlijk in de nissen, met prachtige jurken met bloemenblaadjes. Ondanks de aanwezigheid van die blaadjes, steken zij af tegen de met bloemen gemaakte engelen. Het was beter als er één soort engelen was.
De cyclus (loop) waarbinnen alles werd getoond, is erg lang. Daardoor worden onderdelen gemist. Het is mooi als het publiek alles meekrijgt.