Juryrapport
Een actueel thema met de aandacht op welvaart tegenover de tradities van de oude cultuur van Japan. Het is vervuiling versus stromend schoon water. Rust versus drukte. Bebouwing versus natuur. Een jongedame met mondkapje versus de oude geleefde man. Maar ja, dat zie je allemaal pas als je rond de wagen bent gelopen en beide kanten van de wagen ziet. Het publiek mist deze boodschap van tegenstellingen, tot deze voor de tweede keer voorbijkomt. Als ze hebben onthouden wat er aan de andere kant te zien was.
De tweespalt die uit het frontale beeld moet spreken, is een ongelukkige qua kleurstelling en expressie. De LED-kabels hangen slordig tussen de gebouwen en die gebouwen zijn te klein ten opzichte van het geheel, om als gebouw te kunnen worden herkend. Waarom is deze niet tot in het extreme doorgevoerd met wolkenkrabbers die imposant boven de Zundertse straten uitstijgen? Nu staan ze erg braaf in het gareel.
Wisselend gedacht wordt er over de mate waarin de donkere wolken (smog) succesvol zijn uitgevoerd.
Eensgezind is de jury over de waardering voor het oranje zeil dat de rode zon van Japan moet voorstellen. Die waardering is er niet, want het kleurt niet, het past niet en het stoort tot en met. Ook worden er vraagtekens gezet bij de geprinte ogen en hulpmiddelen als de watervallen met plexiglas. Wel zijn er complimenten voor Japanse karakters, met dunne zwarte lijnen geschreven en sommige details, zoals de verwijzing naar kernenergie. De geluidstrack is zeer functioneel en sfeerverhogend.