Juryrapport
Een originele voorstelling die het publiek even ontvoert naar een andere plek. Leuk om iets uit een andere wereld in Zundert te zien. Het is een wagen met veel details en deze blijft daardoor de hele tijd boeiend, je ziet steeds weer nieuwe dingen, zoals de opgerolde tapijten (gelukkig van bloemen gemaakt), de slippers, zijn pijpje en de twee petten. Het knipperende lampje maakt het helemaal af. In de wagen zit ook een bepaalde dubbele laag. Het is een beeltenis van armoede vanuit Westers
perspectief, maar Phong ervaart rijkdom. Dit uitbeelden werkt beter vanuit de thematiek dan vanuit
een letterlijke uitwerking (zoals Two Faces).
De vormgeving is speels. De constructie van bamboe een goede oplossing qua vorm, de positionering van de vogels in hun kooien is doordacht en effectvol. De kooien dansen op de wagen. De vogels zijn prachtig, met mooie ogen, ze kijken nieuwsgierig door de tralies. De luchtigheid van de kooien is in mooi contrast met de zware onderkant met de gestapelde tapijten. Over het kleurgebruik verschillen de smaken binnen de jury. Van ‘mag exotischer zijn’ en ‘iets meer variatie is wenselijk’ tot ‘mooie
keurschakering’.
Eensgezindheid is er over de figuur Phong. Hij doet karikaturaal aan. De detaillering die de vogels wel hebben, wordt in zijn gezicht gemist. Daardoor komt het gezicht vlak en wat knullig over, wat niet in lijn is met de rest van deze wagen.
Zijn pose verbeeldt haast en ook het (komische) geluid suggereert dat, versterkt door de geur van het motortje. Dan is het vreemd dat het voorwiel zo rustig draait. Het totaalbeeld komt krachtiger over als ook de scooter snelheid en kracht suggereert.