Juryrapport
Een contrastvolle creatie. Spectaculair, spannend, speels, sierlijk, vloeiend en open. Terwijl er een titanengevecht wordt verbeeld. De agressie is mooi in de houding van de dieren te zien. Ondanks de penibele situatie waarin hij verkeert, behoudt de potvis de lieve, trouwe ogen die de kijker even laat twijfelen of hier een dans of een gevecht gaande is. De dieren zweven in de ruimte, oftewel het water. Er hoeft geen water te worden verbeeld om de suggestie van water te voelen. Een vraagteken wordt geplaatst bij de keuze van deze titel.
De dieren zijn even sterk. Op dit moment is er nog geen duidelijke winnaar. De potvis is prachtig. Met name de staart, blik en bek. De binnenkant van de reuzeninktvis is erg geslaagd. Over de zuignappen wordt binnen de jury wisselend gedacht. Van ‘mooi gedetailleerd’ tot ‘jammer dat de zuignappen niet van bloemen zijn gemaakt’.
De verdeeldheid is groter over de keuze van de kleur van de potvis. Een deel van de jury vindt het mooi om zo’n oppervlak grijs te maken: ‘het loont de moeite om alle bloemen te herkleuren’ en ‘heel smaakvol, die combinatie van grijstinten en roodtinten’. Een ander deel stoort zich: ‘Misschien toch nadenken bij het ontwerp of de noodzakelijke kleur voor een realistische uitvoering wel bij bloemen aanwezig is. Zeker bij een zo prominent zwaar onderwerp’ En: ‘Ik kon de dahlia niet meer herkennen als bloem. Hij is kapot gespoten. Ik kan me indenken dat een witte haai ook goed het gevecht tussen diepzeegiganten aan had kunnen gaan.’