Habitat

De techniek laat het afweten en daardoor toont de wagen niet wat het wil laten zien. Wat overblijft is een vreemdsoortige verzameling rommel met daarin een bewoner die zich prima op zijn gemak voelt. De contouren zijn onduidelijk, her en der herken je iets. Het geluidsdecor is spannend.

Een aantal juryleden vindt het een verfrissend schouwspel na al die duidelijke en strakke taferelen van de andere wagens. Deze wagen fascineert, want het is een raadsel. Een originele kijk op wat zich gelijktijdig afspeelt: uit het zicht en toch vlakbij. Afval in bloemen gemaakt, waarin volop wordt geleefd, dat zien we aan de bewegende staarten.

Zo bekeken is het een glashelder concept, ook al is het zo misschien niet bedoeld. Zo bekeken is het misschien wel goed dat er geen dier ontstond uit de afvalberg. Nu excelleert het geheel in vaagheid.

Andere juryleden vinden het een ingewikkelde, onleesbare, klomp zonder veel heldere aanwijzingen en een compleet of overtuigend verhaal. De kleuren zijn eentonig en vloeien in elkaar over waardoor het moeilijk is om sommige aparte elementen te onderscheiden.