Archief 2022

Juryrapport algemeenDe jury deelt in het genot van organisatie, deelnemers en publiek dat Corso Zundert weer op de rit staat, na een jaar te hebben overgeslagen en vorig jaar een aangepaste editie te hebben gehouden, als gevolg van covid. Alsof er niets is gebeurd, hebben inwoners van Zundert, Rijsbergen, Achtmaal, Wernhout, Klein Zundert en Schijf de draad opgepakt om de wereld te tonen waartoe deze dorpen in staat zijn. Dat was opnieuw niet mals.
Het is misschien opmerkelijk dat de jury een enorme middenmoot heeft geconstateerd, met enkele uitschieters naar boven en enkele naar beneden. Die in de bovenlaag zijn van exceptionele kwaliteit, op al de rest is best het een en ander aan te merken. Is dit corso daarom van mindere kwaliteit? Nee hoor, de standaard van Corso Zundert ligt erg hoog. We nemen wat we afgelopen jaren gezien hebben als referentie en probeer dat maar eens te overtreffen.
Misschien is daarom dit jaar geen pluim uitgereikt.
We hebben opnieuw goed kunnen werken, al is het voor ons proces erg storend dat het aanrijden van de wagens op een moment stokte en dat er zelfs een zo laat binnenkwam, dat we daarvoor ons overleg na de schouw hebben onderbroken om ook deze te kunnen zien.
In het juryrapport zijn enkele zaken benadrukt, die hier alvast het vermelden waard zijn.
Ontwerpers zijn opvallend vaak het water van een oceaan ingedoken om daar inspiratie op te doen. Onbedoeld worden deze taferelen ten opzichte van elkaar gewogen en dat is jammer.
Corso Zundert heeft zich opnieuw opvallend vaak laten inspireren door de dierenwereld. Twaalf van de twintig wagens hebben een dier (of een afgeleide daarvan) als uitgangspunt genomen of een erg prominente plek gegeven. We willen de ontwerpers uitdagen breder te kijken naar onze wereld en wat zich daar afspeelt, de dierenwereld is daar slechts een onderdeel van.
Wat ook is opgevallen; veel onderstellen zijn niet in het ontwerp meegenomen. Gewoon zwart met daarop een creatie, dat komt echt anders over dan een creatie waar het onderstel deel van uitmaakt, waarbij de duwers ook in de creatie zitten. We weten dat we veel vragen, maar een corso met zo’n enorme uitstraling mag het uiterste van zichzelf eisen.
In het algemeen heeft de jury meer waardering voor kwaliteit dan voor kwantiteit, u leest daar in het verslag meer over. Heel veel is niet altijd heel goed. Heel mooi wel.
Ook opgevallen: enorm veel spuitwerk op de bloemen, met name grijs en zwart. In sommige gevallen zijn ze echt platgespoten en verdwenen de contouren van de bloemen onder een laag verf. Natuurlijk, dat mag en in een enkel geval is die keuze zeer verantwoord omdat het beeld erom vraagt, maar kijk eens naar alternatieven. Het palet aan kleuren van de dahlia is enorm.

Opnieuw moeten we opmerken dat enkele muziekkorpsen zich erg dominant presenteren en daarbij de optocht soms in de weg zitten met hun geluid en tempo.
Dit jaar hebben we de optocht gezien vanaf hoogte, rijen 13 en 14. Waar we ons werk goed konden doen en waar het opviel hoeveel beter veel wagens daar overkomen, alsof ze daarvoor gemaakt zijn. Wat best gek is, want hoeveel procent van alle bezoekers heeft het geluk de parade vanaf hoogte te kunnen bekijken?
Tot slot. Ons is ook de jeugdigheid van het corso opgevallen. Een fantastische ontwikkeling. Ook bij de ontwerpers is, zo hebben we begrepen, veel ruimte gegeven aan de jeugd. We willen hen uitdagen om zich breed te laten inspireren. Hou niet vast aan succesnummers uit het verleden. Zeker, de Beatles en de Stones zijn nog steeds goed, maar hoe fijn is het dat daarna nog vele muziekstromingen zijn gevolgd. Onze boodschap: Heb lef. Daag jezelf en de buurtschap uit en daarmee het publiek om zich te verwonderen en te laten verrassen.
Dan het juryrapport. Opnieuw zal de lezer merken dat de juryleden het niet altijd (of vaak niet) met elkaar eens zijn. En dat is prima. De verschillende disciplines, de verschillende ogen en achtergronden zorgen soms voor een potpourri van meningen, standpunten en scores. Alles bij elkaar opgeteld, komt daar deze uitslag uit. In de uitleg is gepoogd ruimte te geven aan de verschillende meningen. ‘De jury vindt’ is vaak het begin van een zin die eigenlijk nooit klopt. Zoals gewend zijn we niet zuinig met onze opbouwende kritiek. Dit kan soms hard overkomen, maar is oprecht bedoeld om de vinger(s) op de zere plek(ken) te leggen. Want samen gaan we voorwaarts. Ieder jaar weer. Dan willen we nog een gedachte delen van jurylid Maarten Corbijn.
"Dat dit allemaal uit één groot dorp komt, gaat de normale menselijke verbeelding toch iedere keer weer helemaal te boven. Des te meer doet het me als jurylid echt verdriet dat er her en der zoveel energie wordt gestoken in soms tamelijk kansloze ontwerpen. En met kansloos bedoel ik niet waardeloos, maar zie ik als kansloos binnen de competitie. Omdat het bijvoorbeeld een feitelijk zoveelste herhaling is van het thema 'gek beest’, de goede uitvoeringen daarvan niet te na gesproken. De buurtschappen weten tenslotte maar al te goed wat een beetje gemiddelde/scorende wagen biedt: een origineel ontwerp, een helder statement. Het is mij inmiddels wel duidelijk dat je feitelijk alles kunt maken qua constructie, qua kleur, qua vorm, qua expressie. Ik meen dat ik al eens eerder me erover heb verbaasd dat het lijkt alsof de ontwerpers-wereld van corsowagens aan allerlei mogelijke vernieuwende invloeden en beïnvloeders voorbijgaat. Je zou zeggen dat, vermits men maar kennis heeft/wil nemen van deze optocht, er toch allerlei ontwerpers uit streken en disciplines die kennelijk momenteel buiten bereik zijn, zouden moeten willen ontwerpen? Waarom wil Piet Hein Eek niet iets maken, of Typex, of Joost Swarte, of Ivo van Hove, of Mart Visser? Of zijn er geen wagens die putten uit hun respectievelijke oeuvre? Of kleurrijke scènes en ideeën halen uit de wereld van de film en theater, musical en popmuziek? Of zeg ik nu iets dat voorbijgaat aan eventuele relaties tussen buurtschappen en ontwerpers, want daar heb ik natuurlijk geen weet van, als buitenstaander. Of wellicht zijn er eventuele beeldrechten die in de weg zitten. Ook te benoemen: de maatschappelijke thema’s die aangeroerd worden, blijven wel erg vaak hangen bij een variant op ‘zeedierenwelzijn'"