Zoo-chosis

Op deze wagen is veel aan te merken en er is veel positiefs over te vertellen. Een experiment als dit verdient de waardering van het vernieuwende, zelfs als het resultaat niet 100 procent bevredigend is. De creatie is heel gedurfd en indrukwekkend anders. Het groene glas zorgt voor de perfecte suggestie van een tot de rand gevuld bassin. Dat wordt nog eens versterkt door het water dat over de rand klotst. De suggestie komt levensecht over. Dat de dieren amper te zien zijn, kan worden uitgelegd als een uitdaging om veel daarover zelf in te vullen. Dat is misschien veelgevraagd en tegelijkertijd baanbrekend. Voor zover ze zichtbaar zijn, is de anatomie van de nijlpaarden realistisch met mooie kleurverlopen in de kop. Het jammere is dat je eigenlijk op een flat van driehoog moet staan om de dieren te zien. Of de mazzel moet hebben dat de zon stevig door de groene ramen schijnt. Zo komt het dat we bij de eerste doortocht pas de contouren goed zien en ook een kleine nijlpaard als bonus aantreffen. We zien ze dan ook fraai zwemmen. Is het een optie om licht in het aquarium aan te brengen, om de inhoud beter zichtbaar te maken? Of ­nog eenvoudiger -het glas transparanter maken? Het nadeel van meer te zien door het glas, is dat we dan ook alle slangen opmerken, waardoor het water naar boven stroomt. Kunnen deze niet weggewerkt worden? Dan het aquarium zelf. Een strakke monumentale vorm, een somber gevaarte dat een troebel aquarium voorstelt, niet direct een waterbassin voor nijlpaarden. De eerste gedachte die opkomt is ‘waar zijn de dahlia’s?’. Deze zijn compleet zwart ‘platgespoten’ en nauwelijks nog als bloem te herkennen. Waarom is er niet gekozen voor een zeer donkere bordeaux naar zwart neigende dahlia? Zeker van dichtbij ontstaat een ontzettend donker zelfs doods geheel. Sowieso werkt de wagen beter van afstand, waarmee een groot deel van het publiek buitenspel is gezet. ZOO-chosis is een bijdrage aan het corso die tot discussie leidt en dat is ook een belangrijke kwaliteit.