Juryrapport
Een hommage aan de zwart-witfilm Modern Times met Charlie Chaplin. Zo’n prachtige compacte wagen en ongemeen contrastrijke voorstelling. Fraai beperkt in zijn kleur en daardoor een welhaast zwart-witachtige helderheid in zijn grafiek.
Alles is in zeer donkere en witte dahlia’s gezet alsof we naar een stuk drukwerk van een eeuw geleden kijken. Her en der wordt met de signaalkleur oranje gewaarschuwd voor overdruk. Het geheel heeft schitterende details zoals de claxon, stoom, drukmeter, de buizen en de wijzers die fijn in de rondte tollen, het stoom en de bijzondere soundtrack. De schaduwen/highlights van het ontwerp zitten op de juiste plaats en maken het tot een mooi grafisch beeld.
De rasterpatronen zijn schitterend in detail en erg strak getikt. Het lijnenspel binnen de vormgeving maakt het erg interessant om naar te kijken. Buizen lopen alle richtingen op, overal gebeurt wel iets. De compositie is erg ruimtelijk waardoor interessante open vormen ontstaan, met mooie doorkijkjes. Fraai hoe de buizen/slangen zijn gemaakt van transparant textiel, gevuld met dahlia’s. Dit mag zo op andere plekken ook gebruikt worden, zoals bij de man tussen de ketels.
Over deze man en zijn functie binnen het geheel lopen de meningen bij de jury uiteen. Gedacht wordt dat de man, doordat hij is getikt in dezelfde kleurschakeringen minder opvalt en daarmee ook het effect dat hij onder druk werkt niet zo sterk overkomt. Ook wordt gemeend dat de figuur zo groot is uitgevoerd dat de hele constructie naar onwerkelijke (kleine) proporties wordt teruggebracht en dat deze ingreep het gevoel van gevaar van de situatie onbedoeld onderuithaalt. Een ander vindt dan weer dat de opzichtige wanverhouding tussen mensenhoofd en de omgeving/fabriek een goede vondst is die erg theatraal werkt.
De groep in zwart geklede duwers met kappen over hun hoofd en gekromde ruggen krijgen volgens een van de juryleden een extra dimensie, als zijn ze slaven van de moderne tijd.
