Juryrapport
Een maatschappijkritische wagen met opnieuw de mens als kwade genius achter al het dierenleed. Terecht dat er aandacht voor wordt gevraagd. Bij een jury die heel veel dierenwagens voorbij ziet komen, lijkt het soms alsof er een reden is gezocht om toch op een ontwerp met dieren uit te komen. Het thema is voorspelbaar verbeeld. Wel meteen duidelijk, bij het vooraanzicht al en daarmee is de titel helder vertolkt.
Het zijn prachtige schildpadden. Wel allemaal erg op elkaar gelijkend. De beweging van de beesten is minimaal, in tegenstelling tot het ‘dak’. Het drijvende plastic is zeer overtuigend weergegeven. Wij begrijpen dat het plastic van originele bron is, bravo! Wel hangt het plastic als een ‘tapijt’ boven de rest, als twee verschillende en losse elementen. Het benauwde gevoel van de schildpadden wordt niet versterkt omdat er veel lucht en licht tussen zit, dat mag verstikkender. Doordat het geheel vrij massief is opgebouwd, oogt het wat lomp. Misschien zijn de schildpadden erg groot en wordt het daardoor een eentonige massa? De zijkanten vormen door de schildpadden een dichte muur.
Wat jammer dat er een stel enorme groene palen in het midden opduiken. Zij lijken de toch al wat matige compositie verder om zeep te helpen. Waarom zijn deze niet zwart gemaakt of gelaten? De duwers geef je toch ook geen opvallende kleding?
De patronen en kleuren op de schilden zijn fraai en contrastrijk. De dode drijvende schildpad voegt toe aan het verhaal. Al valt deze niet onmiddellijk op. Goed dat deze niet alleen op zijn kop drijft, maar dat hij ook dat hij doffere kleuren heeft gekregen. Wel mag hij wat verder omhoog tussen het drijvende plastic geplaatst worden. Bij meerdere zieke of dode schildpadden komt het thema wellicht steviger tot uiting.