Juryrapport
Deze Frankenstein is veel liever dan de originele versie. Prima, als dat de bedoeling is. Maar veel toeschouwers hebben wellicht andere verwachtingen. De blik in de mooie ogen is alleraardigst, net als de grote glimlach. Frankenstein is allesbehalve dreigend. Als de ogen gaan rollen lijkt het of de robot tot bewustzijn komt.
Er zijn heldere keuzes gemaakt in de vorm en kleur van het lab. De gele kleuren met donkere details in de steiger geven de juiste sfeer. Hier gaat iets gebeuren wat niet de bedoeling is. Dat moment wordt versterkt door de figuratie die door te schreeuwen en gebaren paniek suggereert, versterkt door de alarmlichten-en geluiden. Frankenstein neemt het lab over, maar hij blijft vriendelijk ogen. Niemand wordt bang van dit ‘monster’. We zien verschillen in het spel van de figuranten. Sommige personen doen het goed, anderen zitten ‘te gespeeld’ in hun rol. Een goede regie kan de figuranten wellicht beter op hun plek zetten.
Het lijkt of de communicatie tussen de verschillende teams hapert. Misschien is het misverstand zo groot dat Frankenstein nooit voltooid zal worden. In dat geval is deze robot een project als de Toren van Babel. Dat ging ook ten onder aan spraakverwarring en werd het symbool van menselijke hoogmoed. Misschien moeten we blij zijn dat Frankenstein 2.24 nooit tot leven komt.
De afmeting is indrukwekkend. De gewrichten van de ledematen lijken op harde mechanische koppelstukken. De anatomie is niet voor iedereen even geslaagd. De afstand tussen hoofd en schouder is kort, waardoor de figuur ook minder bedreigend overkomt. De voorste hand zit niet lekker in elkaar, het grijpmoment komt zo niet overtuigend genoeg over.
Het tikwerk is fraai, vooral het precieze reliëf van witte lijnen dat verwijst naar lasnaden. Dit is schoonheid in detail. De naden zijn zo sierlijk gebogen dat ze de lichamelijke vormen ondersteunen.
Het horizontale en verticale stramien van de stellage vormt een mooi contrast met de rondingen en diagonalen van de lichaamsdelen. Op verschillende plekken zijn rechthoekige schermen aangebracht die scheef in de stellage hangen, dat werkt dynamisch.
Over de balans in aanwezigheid van steiger en figuur wordt wisselend gedacht. De ene vindt deze gelijkwaardig en goed, een ander vindt dat de figuur dominanter aanwezig mag zijn.
Jammer van de teksten en afbeeldingen op de schermen. Ze missen de hightech uitstraling en zijn uitleggerig, wat nergens voor nodig is. De wagen vertelt het verhaal wel. Vooral de naam Lent-labs. De naam van de buurtschap zo verwerken, moet dat nou?
