Juryrapport
Een klodder verf als onderwerp voor een corsowagen, wie kan dat bedenken? Een ware
kleurexplosie met goede verlopen in kleur en knap tikwerk. Het levert een zeer dynamisch
beeld op. Erg luchtig, bijna fragiel.
Het beeld rolt je hart binnen en brengt een lawine van vreugde met zich mee, want al deze
kleuren stralen energie en vrolijkheid uit. Kleur is wat we nodig hebben, in deze coronatijd.
Het maakt de wagen toegankelijk voor een breed publiek.
Niet alleen in kleur is dit een pronkwagen, ook in vorm. Het geheel lijkt te zweven. Het is
ruimtelijk en lichtgevend. Technisch knap uitgevoerd. Hier is iets herkenbaars gekozen en
origineel weggezet. Het is de uitgesproken vormeloosheid die ontstaat als je verf rondslingert
en fotografeert. Deze still is vastgelegd en uitgewerkt in een popart tafereel.
Dan te bedenken dat alles is verbeeld in bloemen. Vanuit ieder standpunt is de wagen
anders en word je verrast. Hoewel de wagen statisch is, wordt een en al beweging
gesuggereerd.
In het centrum van de spettervorm zit een samenballing van alle kleuren, vermengd met witte
glanzende stukken. En dat in een eigenlijk kleine wagen.
De uiteinden van de verfslieren mogen iets puntiger zijn, door de ronde uiteinden hebben ze
iets weg van koraal.
Over het gebrek aan beweging of muziek wordt wisselend gedacht, voor de een is het een
absoluut pluspunt, voor de ander een gemis. Ook hier zijn dahlia’s geverfd, zonder deze
ingreep zou deze creatie nooit zo mooi zijn.