Juryrapport
Deze Shaman is niet gekomen om genezing of blijdschap te brengen, maar om angst in te boezemen. Spiritualiteit op een corsowagen overbrengen is een uitdagend onderwerp. De magie van deze Shaman werkt, daar zijn we getuige van.
Een complexe voorstelling met letterlijk vele gezichten. En toch fraai één geheel in vorm, kleur en uitdrukking. Op dat vlak staat de wagen als een huis. De dansende ormgeving
maakt nieuwsgierig, het is sierlijk. Het hoofd van de Shaman buigt voorover en geeft het gevoel dat hij zomaar plat op zijn gezicht kan vallen, die balans voelt niet prettig.
Goed aan deze creatie zijn de geluiden die de afkomst uit Zuid-Amerika illustreren. Ze versterken de compositie waardoor het geheel overtuigend uit de verf komt. Alternatieve materialen zijn goed gebruikt, de zaden op de snavel en bladeren in de ogen.
De duwers achteraan hebben een mooi gebogen houding ten opzichte van het beeld. De creatie is niet zo lang, waardoor het achterste deel van het onderstel er achteraan ‘hangt’, dat verstoort het beeld.
De voorkant is veel indrukwekkender. Het masker van de loerende Shaman met de bewegende vogel op zijn kop. Daarachter de beestjes in het oerwoud. Het is mooi, maar als thema een beetje uitgekauwd. Ook in kleurstelling geeft het een déjà vu gevoel. Dat zou
geen afbreuk mogen doen aan de beleving en toch gebeurt dat bij een aantal juryleden. Het
is heel mooi, echt prachtig, maar we hebben dit afgelopen jaren vaker gezien. Etniciteit en
spiritualiteit zijn op vele manieren te visualiseren, dit hoeft geen clichébeeld op te leveren.