Juryrapport
Verwarring bij de jury over de binnenkant van de wagen. Voor een flink deel is het volstrekt
onduidelijk wat hier te zien is. Het blijkt de verbeelding van het proces van het bouwen te
zijn. Van voor naar achter. Ah, vandaar.
Het beeld roept bij ingewijden herkenning op en is voor die groep erg logisch. Maar het is
voor een voorbijganger in dezelfde mate onduidelijk. Hier heerst een hardnekkig beeld van
een wagen die ‘niet af’ is. En dat roept automatisch veel vragen op. Misschien helpt hier de
toevoeging van bouwgeluiden als lassen, tikken en het lopen over de steiger. Het geeft de
wagen meteen meer dynamiek.
De binnenkant is ook lelijk gemaakt, je moet echt naar binnen loeren om er iets van te
maken. Is het geheel strakker weggezet, dan krijg je misschien een mooie tegenstelling
tegenover de veelheid van borden.
Je kunt het ook laten bij de borden en de binnenkant achterwege laten. Volgens een jurylid
doet deze binnenkant afbreuk aan de kleurrijke wagen met de borden. Het is een
betekenislaag te veel, die verwarrend werkt en het geheel druk maakt. Op een echte
werkwagen zijn deze borden beter georganiseerd weggezet.
De borden zijn goed strak getikt, allemaal met bloemen zonder gebruik van alternatief
materiaal. Het succes van zo’n wagen die chaos uitbeeldt, staat of valt met de kwaliteit van
het tikwerk. De kleuren van de borden zijn ook goed gekozen.
De compositie van de borden is contrastrijk en spannend. Leuk ook om naar te kijken zijn de
fantasieborden met humoristische afbeeldingen en grappige teksten als ‘verboden stoel niet
op te ruimen’ en ‘betonijzer kan heet zijn’.
Een mooi thema en goed dat er aandacht wordt gevraagd voor het oerwoud aan regels en veiligheidsvoorschriften waaraan moet worden voldaan bij het bouwen van een corsocreatie.