Juryrapport
Met veel lef is dit ontwerp – op basis van Choi + Shine Architects – weggezet. Soms schuurt
een ontwerp van een corsowagen tegen een minimum van volume aan, terwijl dit heel
spannend kan zijn. Geen grote en zware vormen, maar tot leven gewekte
elektriciteitsmasten die het minimale opzoeken en samen toch een grotesk totaalensemble
vormen.
De kracht wordt weergegeven in sterke figuren. Hier is lef getoond en risico gelopen, want de
uitvoering kan ook mislukken. Dat is niet het geval. De theatrale toevoeging is van groot
belang. Lichteffecten en de bijbehorende knetterende geluiden geven de energiereuzen een
extra dimensie.
Het geslaagde effect van de vonk had nog meer en nog duidelijker aanwezig mogen zijn,
met meer vonken belicht. Ook is de variatie in de vormen van de masten te beperkt om drie
wagens lang te boeien. Daar is winst te behalen.
Het elektrohuisje achter het geheel sluit het beeld weer aan op de dagelijkse werkelijkheid.
Dat de duwers visueel zijn weggewerkt in een soort ‘boerka’ werkt goed.
De gebruikte kleuren zijn goed. Die van de ‘betonnen’ voeten van de masten en het
elektriciteitshuisje zijn niet overheersend en dus niet storend, in goed evenwicht met de rest
van de kleurstelling.
De in beton gedrenkte dahlia’s zien we meer als goed gebruikt alternatief materiaal dan als
ontkenning van de bloemen.
De wagen is mooier zonder de grote zwarte proppen in de masten, waarin de speakers
zitten. Ze doen mee in het beeld, omdat de vogels ook zwart van kleur zijn.
Tijdens de optocht wilde een duif op de elektriciteitsdraden gaan zitten…..missie geslaagd!
