Juryrapport
Het unieke karakter van Corso Zundert is dat er met dahlia’s gewerkt wordt. Inherent
daaraan is de uitdaging dat je beperkte kleuren hebt. Deze wagen slaat een andere weg in.
Een doodlopende, wat de jury betreft.
Het kleurgebruik is weinig subtiel en de combinatie van groen met paars verdient weinig
waardering. Door het spuitwerk doet de wagen carnavalesk aan. Het gegeven dat hier
bloemen op de wagen zijn getikt, doet er bijna niet meer toe. Er zijn andere manieren te
bedenken om de kleuren te verbeelden.
Door het spuitwerk wordt de wagen vettig, naar en vies. Misschien is dat juist de bedoeling,
ter versterking van de voorstelling. Artistiek wordt het op deze wijze geen hoogstandje. Het is
juist de uitdaging om dit met het kleurenpalet van de dahlia’s te verbeelden.
De statische en zware compositie met drie figuren is qua uitdrukking niet sterk weggezet. Bij
het opgesloten zijn, verwacht je gespannen en angstige aangezichten, geen holle gaten. De
kunststoffen details van spinnen en ratten zijn overbodig, lijken rechtstreeks vanuit de
fopwinkel op de wagen te zijn geplakt.
Wel is er waardering voor de kettingen, sloten, spijkers en het groene ‘snot’ dat uit de wagen
loopt. De beweging van de zich openende kist biedt weinig suspense. Net als de wagen en
het geluid blijft de wagen in het horror-cliché hangen. Je bent er zo op uitgekeken.
