Juryrapport
De vorm van de wagen staat volledig in dienst van de act en heeft verder geen
elementen die het daar bovenuit tillen. Vooral als de gordijnen dicht zijn, oogt het
gevaarte wat plomp. De wagen is gefocust op het kunstje, waarbij de vormgeving
ondergeschikt lijkt. De assistentes vallen met hun dansje wat weg door het grote
formaat. Hun choreografie is cliché en weinig spannend.
Het prehistorisch dier is goed van anatomie en heeft een buitenproportionele
afmeting. Door zijn minimale bewegingsruimte in de kooi wordt zijn grootte
geaccentueerd. Het dier is bijna echt met angstaanjagende ogen en een prachtig
gebit, het mooiste is de bloemzetting op de tong, waardoor het enorme papillen
lijken.
Het bovengedeelte van de wagen is mooi open en helder wit voor een goed
doorzicht. Om de grootsheid van het dier geloofwaardig te maken, zijn de bovenste
spijlen erg iel.
De onderkant zwaar aangezet met donkere bloemen waardoor de binnenkant zich
moeilijk laat bekijken. De onder- en bovenwereld zijn sterk uitgewerkt.
Rook en muziek trekken de aandacht van het publiek. De verdwijntruc duurt precies
zo lang dat al het publiek de gehele voorstelling kan zien. De suggestie dat het dier
in een mum van tijd verdwijnt, wordt verstoord door de rugkam die zichtbaar blijft als
het beest in het onderste deel zit. Mooi is te zien hoeveel mensen een
krachtsinspanning leveren om de simpele illusie waar te maken.
