Juryrapport
Een haast ouderwetse wagen. Een opsomming van de uitverkoop en bijpassende vormgeving. Bewegend beeld is geen noodzaak, maar dit was wel erg statisch.
In de uitverkoop wordt vaak een bepaalde typografie gebruikt: schreeuwerig, knalhard van kleur en wat smakeloos in het ontwerp. Het gekke is, dat wanneer die echte uitverkooptypografie gebruikt was, het waarschijnlijk een betere wagen had opgeleverd. Nu was het door zijn keurigheid dodelijk saai. Het geluid suggereerde actie en beweging, maar alles bleef statisch. Zelfs de roltrap. De sfeer van de hectische drukte in een overvolle winkel die uitverkoop houdt werd niet opgeroepen, ondanks de vele kooplustigen die er hun slag wilden slaan. Zo werd het wel een heel gemakkelijke verbeelding van het thema uitverkoop. Totaal niet ruimtelijk uitgewerkt. De wagen was daardoor plat, eendimensionaal van vorm en betekenis. De kleuren van de figuren lagen zo dicht bij elkaar dat ze in elkaar overliepen en spanningsloos en eendimensionaal bleven. Dan geef je als ontwerper alle troeven uit handen, want een corsowagen heeft drie dimensies. In overdrachtelijke zin kun je stellen dat het een kijkdoos was en die heeft meerdere dimensies qua diepte, maar als kijker werd de wagen toch als eendimensionaal ervaren.
Solden bleef een plat plaatje, dat in plaats van onrust, beweging en haast, roerloos bloedeloos bleef. Netjes uitgevoerd, maar veel en veel te saai.
