Deze wagen had het natuurlijk moeilijk in concurrentie met wagen nr. 12. Ook nog zo uitgesproken direct naast elkaar. Wat ‘mager’ van vormgeving. Weinig plasticiteit en ontbreken van enige expressie in de nu ‘onzichtbare’ gezichten van de tamboers. De detaillering op de grote vlakken was speels. Ondanks het feit dat deze wagen het niet haalde, misschien toch een aanzet tot een nieuwe ontwikkeling in de vormgeving van corsowagens?