Juryrapport
We zien duidelijk de uitbeelding van een ontevreden, terneergeslagen koning. De als een octopus om zich heen graaiende gele handen nemen het bezit van hem af. Het is helder dat hij de kroon en rijksappel uit handen moet geven. De scepter is zijn laatste symbool van macht en we weten dat hij die ook gaat verliezen. Dit is allemaal helder voor iedere kijker. Het is een mooie dynamische compositie die de aandacht pakt.
Toch ontstaan er vragen als je Hebzucht voorbij ziet trekken. Van wie zijn die gele armen en handen eigenlijk? Zien we hier graaizucht van het volk, van de kerk, van wie? Is Hebzucht een anonieme entiteit, zonder gezicht, een allegorische verbeelding van een van de zeven klassieke hoofdzonden? De koning heeft nog geen goudgele handen, waarom valt hij dan te prooi aan het ‘beest’ dat Hebzucht heet? Waarom peinst hij zo? We moeten het allemaal zelf bedenken.
De grootste vraag die we ons stellen is deze: waarom is er gekozen voor het clichébeeld van een koning? Je kunt de boodschap -die actueel is -relevanter en herkenbaarder maken. Misschien wel zonder een koning en alleen bewegende, graaiende handen. Als suggestie geeft een jurylid het beeld van een rijke van deze tijd, de nouveau richedie het geld opzichtig uitgeeft. Een zonnebril met gouden rand, een duur horloge, een foute sportwagen, flessen champagne en dan zo’n verveelde man. De keuze voor een karikaturale weergave van een koning is oubollig in dit thema en plaatst het niet in de huidige tijd.
Er zijn gelukkig ook complimenten uit te delen. Bijvoorbeeld voor de warme kleuren en goed gevormde handen, ze zijn krachtig, gevarieerd en in goed contrast met de krachteloze roze handen van de koning, die bovendien minder goed van vorm zijn. De scepter steekt mooi los naar voren, de mouwen van zijn mantel hebben mooie randen. De houding van de koning is goed uitgebeeld, hij gaat echt ergens onder gebukt. Jammer dat zijn gezicht aan de voorkant verhoudingsgewijs net te klein lijkt en anatomisch niet helemaal kloppend is. De plexiglas diamanten zijn een mooie toevoeging en geven een klein kleuraccent tussen het overweldigende geel. Alle alternatieve materialen voelen heel natuurlijk aan en zitten geen moment de compositie in de weg.
