Juryrapport
Een eenheid is het inderdaad, een duidelijk geheel. De dreigende houding van de voorste figuur is subtiel en erg geslaagd. De hoofden die langzaam rondkijken en de sterke kleuren van de uniforms, de krassen op de helm, de spiegeling in de helmen. De eenheid draagt bij aan het gevoel van een ondoordringbaar fort. Alles is identiek, de figuren zijn even groot, even anoniem, hebben hetzelfde uniform, schild en wapenstok. De hoofden draaien op hetzelfde moment met dezelfde actieradius. Als toeschouwer voel je je klein en kwetsbaar tegenover zo’n eenheid die schouder aan schouder staat.
Identiek is ook de vorm en locatie van verfspatten op de bovenkant van ieder schild. Dat is gek. Zelfs de tegenstanders van deze groep ME’ers blijken heel geordend te werk te gaan. Hun verfbommen raken de schilden op gelijke hoogte en er is alleen witte verf gebruikt. Waarom zijn de ME'ers zelf niet geraakt? Een echte tegenpool van deze hechte groep zou veel chaotischer en anarchistischer moeten zijn. Het geheel komt zo wat gekunsteld over en dat is jammer.
Binnen de jury is er over een aantal zaken verdeeldheid. Zoals over de muziekkeuze. De inbreng van een vredig stuk daarin wordt als vreemd ervaren. Bij zo’n dreigend beeld. Deze keuze wordt niet begrepen omdat het alle dreiging doodslaat. Waar een ander de overgang van dreigend naar vredig juist goed vindt overkomen, ook om de blik van de kijker te manipuleren.
Ook het gebruik van zwart doek in de schilden krijgt niet van iedereen applaus. Het ziet er te anoniem uit als materiaal en dat werkt niet goed met de dahlia’s. Maar ook wordt het opgevat als een sterk contrast met de bloemen en het geeft een strakke, realistische weergave. Met de laarzen-en kniebeschermers en de knuppels is het al net zo. Het ene jurylid vindt het uitgesproken lelijk en geeft het commentaar dat er weinig aandacht aan is besteed om hier in detail iets van te maken. Terwijl een ander het rubber krachtig vindt overkomen. Commentaar is er ook op het overvloedig zwart verven van bloemen.
De vraag wordt gesteld wat er met deze Mobiele Eenheid gebeurt. Het is geen cordon maar een eiland dat wordt omsingeld door tegenstanders. Lukt het ze om door de ring van protest heen te dringen? Komen ze hier heelhuids uit? Als je het zo bekijkt is de groep ineens een stuk minder bedreigend en eerder een in het nauw gedreven hoopje onzekerheid. Dat is ook goed aan deze creatie, je kunt er op verschillende manieren naar kijken.
