Juryrapport
Bij Fenrir heb je de ervaringen van de eerste blik en die van de tweede. Bij de eerste blik overheerst het indrukwekkende. De brute kracht en een gevaarlijk mengsel van woede en frustratie. De vacht heeft veel gelaagdheid. De combinatie van losse repen met witte en donkere accenten in de vacht geven de impressie dat de nekharen omhoog staan, klaar voor de aanval. Die dreigende houding, die duidelijk boze en dreigende expressie van de kop, zeker als de ogen rood kleuren. Die bek is waanzinnig, de opgetrokken lip en de rimpels in het gelaat, de neus en vooral die roodomrande ogen! Deze wolf is echt gevaarlijk. Zeker als de kop omhoog gaat en Fenrirbloedstollend brult. Als hij niet zo stevig aan de ketting ligt, gaat hij een bloedbad aanrichten.
Wat goed dat Fenrirop een rotsachtige ondergrond staat van alternatief materiaal. Dit is echt van toegevoegde waarde, want een ondergrond met bloemen gaat ten koste van de kracht van het beeld. Die scheiding werkt hier echt versterkend. Hetzelfde geldt voor de kettingen die van echt metaal lijken te zijn.
Dan de tweede blik, de kritische blik. Deze begint aan de zijkant. Die is minder dan het vooraanzicht. Het profiel van het gezicht is niet helemaal lekker, met een snuit die aan de korte kant is. Bij een wolf steekt de neus een stuk verder uit dan de kin. De voorpoot die een knik maakt, zit ook niet helemaal lekker, alsof die poot niet doorloopt naar de schouderpartij achter de hals. Daardoor ziet deze poot er krachteloos uit. Vooral als de wolf met opgeheven hoofd jankt, ziet het lijf er daardoor minder stabiel uit. Wat ook opvalt: de kettingen waaraan Fenrirvastligt, liggen er los bij. Het is mooier als daar spanning op staat. Het geluid kan wellicht beter overkomen als het uit de bek komt. Het klinkt nu wat blikkerig en ver weg.
Op de achterkant is ook wat aan te merken. De billen lijken te dik en de staart begint te laag, niet aan de bovenkant van de billen, het einde van de rug. Misschien is de hoeveelheid vacht hier iets te veel. De achterkant krijgt daardoor iets komisch. Dat kan nooit de bedoeling zijn in combinatie met de dreigende sfeer van de rest van het beeld.
Onder de huid kun je je makkelijk een harde schedel voorstellen, net wat breder en zwaarder dan bij een echte wolf en dat moet ook, want dit is een mythische halfgod, een ultra plus wolf.
