archief home

Geppetto

2024
2024
<
>
<
>

Foto Erwin Martens

Titel: Geppetto
Categorie: Wagen
Jaar: 2024
Buurtschap: Tiggelaar
 
Ontwerper(s): Erwin Braspenning
Marc van Beek
Gianni Ritchie
Johan van Trijp
 
Startnummer: 1
Prijs: 6
Punten: 566
Omschrijving Een oudere man in het Italië van de negentiende eeuw maakt van hout allerlei moois in zijn rommelige werkplaats. Hij is erg goed in het snijden van marionetten, al mislukt er ook wel eens eentje. Hij heeft magie in zijn vingers, maar weet dat (nog) niet.Misschien zien we daar een glimp van?

Vrij naar het verhaal van Carlo Collodi, maar zonder ‘de beroemde langneus’.
Juryrapport
De makers hebben veel goede keuzes gemaakt. Het mechanisme dat het tafelblad omhoog duwt is ver naar achteren geplaatst. De koppen lijken van echt hout, waarbij je je afvraagt of Geppettodeze niet mooier zou hebben gemaakt. De kist onder de stoel is prachtig versierd met zaden. In een medaillon staat een vossenkop. Is dit een verwijzing naar de streken van de poppen?
Vooral de huid van Geppettois klasse gemaakt, met nuances en schaduwen. Hier zijn de makers erin geslaagd een echte Italiaan te maken, die een werkzaam leven achter de rug heeft. De houtsnijder heeft een vriendelijk, kalend hoofd met rimpels, mooie wenkbrauwen, enorme oren en een flinke neus. Die overdrijving werkt prima. De handen zijn nog groter, echte werkershanden. Ze zijn voorzien van een erg passende bruin verbrande kleur.

Er is duidelijk voor gekozen om op de tafel heel weinig attributen te leggen, ten opzichte van wat er onder tafel ligt aan onder andere gereedschappen. Zo lijkt het niet de tafel van een houtsnijder die er aan het werk is. Het zou de compositie ten goede komen als hier een betere balans in zit.
Wat een indrukwekkende beweging wordt er gemaakt om alle poppen tevoorschijn te laten komen. Dit is echt een technisch hoogstandje. Als het dek van een ophaalbrug gaat het tafelblad omhoog. De marionetten krijgen vrij spel en komen tot leven. Ze zijn net zo raadselachtig als de pop in het blauw die eerder aan het uiteinde van de tafel lag, met de zandloper in de hand als verwijzing naar de tijd. We zien onder de poppen vele typetjes die vormen van ondeugd uitstralen. Ze lijken soms gevaarlijk en gemeen. Als de tafel weer naar beneden zakt, ontwaakt Geppetto.

De houtkrullen vallen niet bij iedereen in de smaak. Doordat ze zijn bedekt met grof zaagsel en spaanders zijn ze dik, rafelig en wollig. Terwijl ze dun en glad uit de schaaf moeten komen. Ze vormen een rechte onderkant van de wagen en volgen niet de schuine compositie van de tafel. Daardoor lijkt het of Geppettode tafel moet vasthouden om niet naar voren te schuiven.
Een andere opmerking die wordt gemaakt is dat de wagen in zijn geheel erg donker overkomt en dat er veel bloemen een andere kleur hebben gekregen. Het wordt jammer gevonden als in dit ‘omkleuren’ wordt doorgeslagen.

De rode kat onder zijn stoel is erg grappig, hij blijft slapen, wat er ook gebeurt.