Juryrapport
Het geheel oogt wat plomp en saai. De schuine helling is niet voldoende om het ontwerp als
beeld dynamiek en spanning te geven. Het ruimteschip is voor een deel van de juryleden
herkenbaar binnen het thema Star Wars, waardoor het originaliteit mist en weinig spannend
en mysterieus is. Een ander deel ziet er in eerste instantie een gestrande Legoboot in, een
schoen of de voet van een robot. Het beeld is dus niet voor iedereen even helder en sterk.
Het mag wat buitenaardser, buitenissiger zijn.
Het matige contrast in kleur tussen het object en het zand helpt niet. De kleuren liggen te
dicht bij elkaar. Doordat de onderkant van het schip donker is, komt het nog iets los van het
zand. Dat is iets te ‘gemaakt’, het blijven heuvels van cement, hompen klei en geen
woestijnzand. Hoewel er verschillende vlakken in het object zijn verwerkt, blijft het plat aan
de zijkant. In de vorm mag daar meer onderscheid zijn.
Goed aan het geheel zijn de gedroogde dahlia’s die met hun doffere kleur een toevoeging
zijn aan het kleurenpalet. Jammer dat het tikken niet overal even strak is gedaan, waardoor
strakke geometrische vormen die passen bij een futuristisch ontwerp, minder strak
overkomen.
Het zand dat door de kleppen naar buiten valt is een mooie toevoeging, waardoor de
spanning wordt opgebouwd. We vragen ons af wat er gaat gebeuren na het bewegen van
het schip, het schudden van de steigers, gegil, gebrom, de bewegende kleppen en
onderdelen. De rennende verslaggevers en cameramensen. Vervolgens gebeurt er……. niets.
Jammer genoeg zien we hier en daar wat overacting. Wat is er nou zo eng dat de
journalisten bang zijn? We blijven met die vraag zitten.
De kledingkeuze van de archeologen is goed. In die van de andere figuranten wordt
samenhang gemist. Voor het beeld en om het theatraler te maken, kun je daar beter
eenduidige keuzes in maken.
