Juryrapport
Wat een imposant beeld! De houding, de anatomie, de expressie op het gezicht zijn erg
realistisch. De verhoudingen kloppen, ook met de figuranten die tot in detail ‘af’ zijn. Ze
spreken zelfs Inuktitut, de taal van de Inuits.
Door de technieken waarmee de dahlia’s zijn verwerkt en door de juist gekozen variëteiten
komen zowel de structuur als de textuur van de ijsbeer goed en realistisch tot uiting. De
afhangende haren onder de kop, gemaakt van stroken dahlia’s, de diepte en aaibaarheid van
de vacht door de dimensionale verwerking van de bloemen en ook de juist gekozen
ondergrond van de hals zorgen voor de realistische huidplooien en beweging. De vacht lijkt
echt wollig en dik, de plooien in de nek bewegen subtiel mee tijdens de doortocht. De
mooie diepte in het ontwerp komt mede door het gebruik van gedroogde en
gekleurde dahlia’s, waardoor het nog realistischer wordt in de kleuren. Denk aan de
kleurschakeringen in de snuit.
De kop straalt kracht uit, liefde en geborgenheid. Hij heeft tegelijk ook iets blijs. Hier loopt
een hero, een helper die de groep jagers hier doorheen sleept.
De figuranten zijn tot in de perfectie realistisch. Met die kleding, het lijkt wel of ze echt
tegen de ijzige wind op moeten boksen. Wat nog ontbreekt is echte sneeuw bij dertig
graden. Overigens is dit wel degelijk mogelijk met sneeuwmachines, zo hebben we bij de
Brabantsedag al eens gezien. De figuranten hebben wel sneeuw op hun kleding zitten in de
vorm van styropor korrels. In aantal zijn ze mooi in balans met het ontwerp.
Als we punten ter overweging mogen meegeven, dan zijn dat de ogen van ‘Nanook’, we
hebben levendiger dierenogen gezien, het gegeven dat de beer wat hoog boven het wegdek
staat en een wat stijve poot die uitsteekt. Wat zou het mooi zijn als de poten zouden
bewegen, ook omdat de beweging bij het hoofd zo verwachtingsvol is ingezet.
De oranje kleur van de vissen is ook niet helemaal realistisch en doet vooral denken aan
koikarpers en goudvissen. We snappen dat een wit/grijze vis moeilijk afsteekt tegen de huid
van ‘Nanook’. Als prachtige afsluiting zien we de sleepvissen, een mooie vondst die het
gevoel van een karavaan op de ijsvlakte compleet maakt.
