Juryrapport
Een schattige wagen. Zo zoet dat je de honing bijna proeft. De imker lijkt te worden bedolven
onder houtstammen en bijenkorven. De korven zijn in verhouding heel klein, de bijen heel
groot.
De ijzerdraden hebben verschillende functies: ze suggereren de imkerkap, de vluchtlijn van
de bijen en aan de achterkant een langgerekte kokerachtige vorm die we niet kunnen
thuisbrengen.
Over het succes van het gebruik van deze ijzerdraden wordt binnen de jury wisselend
gedacht. De mening over de kartonnen bijenroker is eensluidend: ‘daar mag best een dahlia
op’ en er mag ook rook uit komen. Zo is het een storende factor.
Waardering is er dan weer wel voor de verzorging tot in detail. De gele korven zijn prachtig
van kleur, verwarmend, bijna fluweel. Het valt op met hoeveel zorg de suggestie van
vlechtwerk is nagebootst. Niet zo fijntjes als van een echte rieten bijenkorf, maar de kleurige
banen gaan van links naar rechts, boven en beneden in een vlechtwerk. Altijd knap als er
goed is nagedacht over de richting waarin kleuren moeten lopen om een optimale
stofuitdrukking te bereiken.
Het gezicht met tot in de puntjes verzorgde baard is mooi gemaakt, toch is de vorm niet erg
goed, net als die van zijn hand.
Het totaalbeeld is aan de onderkant raar afgesneden, erg dicht op het asfalt waardoor het
geheel een gedrongen aanblik krijgt. Ook bij de bijenroker is een raar stukje afgesneden.
Kan het geheel niet iets omhoog?
Applaus voor de bijen van maïs en zwarte bonen, vlas en natuurgetrouwe vleugels,
gedetailleerd weergegeven.
De woordgrap in de titel is een beetje dun en melig. Deze schept bij een enkel jurylid een
verwachting die niet wordt waargemaakt. Daar wordt gedacht dat er iets kapot is, maar het
blijkt een bewuste keuze om zonder muziek en andere theatrale effecten te rijden. Citaat van
het jurylid; “’Zoom Meeting’ is een verwijzing naar de huidige tijd, je verwacht geroezemoes
of gezoem maar zeker niet de stilte en rust die de wagen juist wel uitstraalt nu en dat is echt
jammer.”