Juryrapport
Mooi om een figuur ondersteboven aan te zien komen. Deze blik is ongewoon en dat is
direct sterk. De kleur van de luiaard en zijn uitgesproken vacht zorgen voor een duidelijk
onderscheid met de roze rode tot zwarte tinten van de boom en de afvalberg. Knap is de
vermenging van de rode dahlia’s met het rood gespoten afval, dat verweven zit in de basis
van de wagen. Het is mooi en suggestief alsof er nog meer troep ligt dan je in eerste
instantie denkt te zien. Het geheel is goed ‘rommelig’ in elkaar gezet en als rommelige
omgeving perfect getikt en uitgevoerd.
Al is dit evenwicht voor niet iedereen aanwezig. Een afwijkende mening binnen de jury is dat
er iets te veel rommel ligt waardoor de kleurrijke compositie vooral door het alternatieve
materiaal ontstaat.
We zijn het eens dat het een mooi en onverwacht ontwerp is met een tegenstelling van
materialen. De luiaard is schattig, zacht en het afval zo hard. Het beeldt een maatschappelijk
thema uit: de vervuiling van de aarde en het effect daarvan op de natuur.
Als je kiest voor een dier als hoofdfiguur, moet je van goeden huize komen om er een
origineel concept aan te verbinden en niet in kinderlijke eenvoud te vervallen. De toevoeging
van de objecten tilt de wagen op en deze vertelt zo een duidelijk en relevant verhaal.
Een mooie gedachte ook, dat de verbondenheid binnen de buurtschap hier is weergegeven.
We begrijpen dat de spullen ingeleverde wegwerpartikelen zijn die mensen uit Schijf willen
loslaten. Dat kunnen we niet bij ieder artikel plaatsen. Een deur? Wie wil een deur loslaten?
Zo kijkend, roepen de voorwerpen vragen op. Het past in ieder geval bij de huidige
wegwerpmaatschappij en ook bij het afgelopen jaar waarin we massaal zijn gaan ruimen.
Kritiek is er op de vorm van de luiaard, met name de aansluiting van het hoofd op het
lichaam komt gekunsteld over.