Juryrapport
Ook bij ‘Missing’ grote verdeeldheid binnen de jury. Ook hier juryleden bij wie zowel het
beeld als de beleving van de vermiste personen niets doet. Of bij wie de schoonheid van de
wagen de beladenheid naar de achtergrond duwt.
En ook bij ‘Missing’ juryleden die daar totaal anders over denken. Bij hen komt ‘Missing’
keihard binnen en zorgt het voor kippenvel. Een ‘worst nightmare’, gegoten in melkpakken,
bekleed met lieflijke bloemetjes. Het beeld is versterkt met de ijzige berichten. Dat pakt je bij
het eerste moment dat Missing de hoek om draait. Het zijn berichten en beelden die je niet
meer loslaten. Een indrukwekkend thema in de huidige tijdsgeest en over de landsgrenzen
heen gedacht.
Knap hoe de afbeeldingen van de vermiste personen zijn gemaakt, een groot compliment
daarvoor. De wagen is in zijn geheel strak uitgevoerd, tot in de vouwen van de kartonnen
verpakking.
De vormgeving is overzichtelijk, doeltreffend en pakkend. Voor een ander mag de compositie
spannender zijn. Ondanks dat er bij Corso Zundert meer boodschappen van de band zijn
gerold, leveren deze melkpakken een nieuwe beeld op, een verontrustend beeld. Je wordt
door het beeld en geluid meegetrokken naar de jaren zeventig in Amerika, wat een
surrealistische ervaring oplevert en dat is knap gedaan. Soms overstijgt de werkelijkheid de
fantasie.
De geschreven teksten zijn realistisch. Enig commentaar is er op de belettering. Uitgesneden
op de wagen geplakt, dat is een wat makkelijke oplossing. Een ander maakt daar geen punt
van, omdat de strakke letters versterkend werken.