Juryrapport
Dit zijn geen vreemde, maar bekende vogels. De één op één vertaling van kunstwerken van
Jacqueline Schäfer maakt ‘Vreemde vogels’ lastig te beoordelen en ook weer niet. Ieder
jurylid gaat daar naar eigen goeddunken mee om.
Voor de een maakt dat niks uit. Omdat de kunstenaar weet van het gebruik van haar
beelden, of omdat de draaiende ogen een meerwaarde hebben ten opzichte van het
bestaande werk. Ook wordt gezegd dat de kunstenaar vast heel trots is op deze
uitvergrotingen. En het wordt gezien als het gebruik op een geëigende wijze in een setting
van amateurkunst.
Andere juryleden hebben minder waardering voor het kopiëren van iets bestaands als deze
vogels. Omdat er nog zoveel te verzinnen valt met een beetje fantasie. Met deze keuze
verlies je in die hoek waardering op het onderdeel originaliteit. Omdat het schuurt.
Zoals ook de geverfde bloemen hier en daar schuren. Daar zijn we bij deze en ook andere
wagens opnieuw mee geconfronteerd. Vanuit het oogpunt van de jurering zijn de tinten
blauw en groen een toevoeging. Moeten wij daar dan iets anders mee?
Eensgezindheid is er wel over de uitvoering van het werk: de kleurstelling is opvallend en
mooi in vakken verwerkt. Een heldere en consequente vormentaal, zo fel dat ze een breed
publiek aanspreken.
Hoewel dit ook een kopie is van Schäfer, is het leuk om te zien dat de vogels van klein naar
groot zijn opgebouwd. Met ook duwers van klein naar groot.
Een gemiste kans is dat er met deze vogeltjes niet meer aan de presentatie is gedacht. Ze
hadden heel nieuwsgierig rond kunnen krioelen. Of even stoppen en dan weer rennen en
eens schuin oversteken. in ieder geval veel speelser dan het statige achter elkaar aan
hobbelen als in een optocht.