Juryrapport
De wagen is onduidelijk, dat is het grootste bezwaar. Ja, een fraaie locomotief, mooi in detailook. Maar er is te veel tijd nodig om te begrijpen wat hier gebeurt en in die tijd komen vooral veel vragen bovendrijven.
Ah, een spoorboekje, zo begrijpen we van de titel. Het vraagt tijd om het als zodanig te onderscheiden. Het boek komt log over, mag subtieler worden uitgebeeld, duidelijker als bladzijden van een boek. De suggestie van zwevende flarden papier met letters mist zijn doel.
Zien we hier iets over het hoofd? Het achterste deel van de wagen ‘doet niet mee’ en daardoor afbreuk aan het geheel. Misschien is het beter de hele trein uit het boek laten komen? Al weten we dan nog niet wat hier precies de bedoeling is.
We gebruiken alle aanwezige fantasie en denken dat de trein van het heden (kleur) naar het verleden (zwart-wit) rijdt. Maar waarom maak je van dat achterste treinstel dan niet een moderne variant (Thalys) om dat contrast duidelijk te maken? En dat spoorboek, moet dat
niet andersom liggen, dat het is opengewaaid waarna de trein er doorheen dendert?
Je moet de puzzelstukken van de vertelling echt bij elkaar leggen om het te snappen.
Lastig, want als we een beeld hebben gevormd van het concept, komen we tot de conclusie
dat het niet werkt. Hier is niet goed doorgedacht over hoe je de vertelling tot in detail
kloppend kunt maken. Wat wil je vertellen? Maak de wagen ‘leesbaar’.
Daarnaast is de beleving traditioneel. het onderwerp niet relevant. Het is niet origineel, niet
spannend, niet vernieuwend, eerder heel braaf. De kleuren zijn ook niet spannend. De
draaiende wielen en rook geven er een beetje beweging aan. Hoewel meer rook welkom
was. Dat verwacht je van een stoomtrein: gefluit, enorm veel stoom, rook en roet.
De dahlia’s zijn mooi aangebracht de vormen van trein en wagon prima en de constructie is
goed weggewerkt. Toch nog wat positiefs.