Juryrapport
De buitenkant van de wagen imponeert de jury. Wat een superieure detaillering en wat een
interessante combinatie van materialen. Het harde en hoekige van de metalen en de ledstrips
verbeelden perfect een printplaatje. De platen zijn op een originele manier vertaald naar een soort
schillen om een verborgen pracht. De onderlinge dimensies van de voorstelling en de grafiek, wat een
feest!
De wagen scoort hoog op perfectie en materialiteit. De binnenkant, oftewel het gezicht komt namelijk
niet helemaal samen met de buitenkant. Het is ook perfect uitgebeeld maar het gezicht raakt niet. We
voelen ons niet verbonden met dit gezicht. Het verbeeldt niet Moeder Aarde, maar het is een erg knap
modellengezicht dat ietwat verdrietig oogt. De volmaaktheid van deze creatie zit in een verdieping van
de boodschap dáár.
Bijkomend nadeel tijdens de optocht, is dat de binnenkant niet zo goed zichtbaar is. Anders dan op
het veilingterrein, waar we oog in oog met Mother Nature staan. Daar zien we ook dat de kleuren van
de vrouw ietwat moeizaam samengaan met de kleuren van de buitenkant.
Het blijft echter een fraaie semi-abstracte voorstelling in een wat sluipende vorm, spannend en
compact. Goed om te zien dat een wagen zonder spektakel zo hoog eindigt. Het is toch een kwestie
van een bijzonder ontwerp bijzonder uitwerken.
De muziek is mooi, bij de bewegende flanken, de effecten geven een mysterieuze spanning. Goed of
kwaad? De mist die Moeder Natuur omhult en optrekt, is mooi. Alsof ze door de techniek heen breekt.