Juryrapport
Dahlia-Oogst is een blij lichtvoetig tafereeltje en daar blijft het bij. Als het de bedoeling was om
oubollig over te komen, dan is het geslaagd. Wat kneuterig! Het ontroert niet, de figuratie is een
flauwe bedoening. De figuranten geven de indruk van ‘ze mogen meerijden’. Het werpen van dahlia’s
lijkt geen betekenis te hebben in een vertelling, maar enkel als leuk cadeau voor het publiek, dat ze
een bloem mee naar huis kunnen nemen.
De T-shirts en petjes van de figuranten zijn echt heel knullig. Dat ziet er heel goedkoop uit. De kleur
past ook niet bij de wagen, het vloekt zelfs.
Het playbacken met de accordeon is erg opvallend, want dit gaat totaal niet synchroon met de muziek
die we horen. Zoek dan iemand die echt kan spelen, live en versterk hem.
Het idee om gemotoriseerde dahliaparade als onderwerp te nemen is origineel. De afbeelding in witte
en donkerpaarse dahlia’s suggereert een zwart-wit foto van vroeger.
De buitenmaatse dahlia’s zijn echter te groot om een realistische foto te zijn. Daar gaat deze wagen
mis: maat en schaal zijn helemaal door elkaar gehaald, de grote tractor, met de nog grotere bloemen,
wordt opgetuigd met een act die veel te klein is qua schaal en die ook door de kleurkeuze (rood) de
zwart-foto bederft.
Het geheel is in dahlia’s uitgevoerd zonder alternatieve materialen. Een compliment daarvoor. De
kleurvlakken zijn strak getikt en technisch werkt het allemaal, ontroeren doet de wagen echter niet.