Juryrapport
Het overgrote deel van de jury mist de samenhang tussen de reeks van composities. De wagen wordt
gezien als een samenraapsel, een verbeelding van dromen in prozaïsche taal waarbij je jezelf blijft
afvragen waar je naar staat te kijken. De beelden zijn te willekeurig geplaatst en de ontwerpers willen
hier te veel. In elk geval wordt het verhaal van Bosch over angst en dood niet verteld.
Het blijft bij een eigentijdse versie waarin thema’s gekoppeld zijn aan vervreemding. Het is een prima
keuze om een onwerkelijke sfeer neer te zetten. Maar maak deze keuze duidelijk met meer van die
elementen.
De poging om deze wereld op te wekken is absoluut moedig. En werkelijk, sommige sketches (zoals
de salamander-mensen) komen een heel eind. Dissonanten zijn de ladder en de zweefvlieger die als
storend worden ervaren.
Een enkel jurylid ziet de wagen en figuranten als één geheel, ze lopen in elkaar over en hebben elkaar
nodig. Die vindt het juist leuk om een beetje te moeten zoeken en vindt de vormen herkenbaar en op
een collageachtige manier bij elkaar gebracht.
Maar een samenhangende sculptuur wordt het bij niemand; meer een wand die aan beide kanten
invulling krijgt, waarbij het idee beklijft dat de ene kant met het rad en de leguanen iets spannender is
dan de andere kant.
Complimenten voor de muziek, die stemmig aansluit bij de sfeer.