Juryrapport
Tussen het gebodene van dit corso, is Op Hoogte een welkome afwisseling.
De compositie van de omgekeerde torso, de werking van het perspectief, de spiegeling van
het glas, onder meer door het spel met de spiegelende stroken. Het zorgt allemaal voor een
spannend beeld dat extra goed tot zijn recht komt als de zon schijnt.
De vraag blijft hoe groot het effect en de beleving in de Zundertse straten is. Getwijfeld wordt
of de draaiing in de glazen gevel voldoende is om aan beide kanten van het parcours te
kunnen genieten van het spiegeleffect. We zullen het niet weten, want deze wagen blijft uit
veiligheidsoverwegingen op het veilingterrein staan, wat bijzonder spijtig is.
Qua anatomie oogt het hoofd van de glazenwasser te klein en is de vorm van de hand met
spons niet fraai. De rest van het lichaam voldoet op dit vlak. Wel mag er meer onderscheid
zijn tussen de kleuren van de broek en de huid. Het kleurgebruik imponeert overigens in zijn
geheel weinig.
De spons kan meer accentuering gebruiken. Hij wordt duidelijker als er bijvoorbeeld water uit
sijpelt. De spons vervangen door een trekker is een andere optie.
Goed uitgewerkte details zijn het plankje waarop de alpinist zit en de touwen waaraan hij
hangt. Dit zijn echt dunne draden die subtiel in de doorsnede ophouden. Aan de andere kant
maken deze de wagen iets te letterlijk.
Een aspect dat minder uit de verf komt, is de suggestie dat op hoogte wordt gewerkt. Dat is
net wat deze wagen niet in zich heeft. De hoogte wordt gemist waardoor niet wordt voldaan
aan de verwachtingen.
Het idee van de glazenwasser wordt overschaduwd door de gedachte dat iemand aan een
rotspunt hangt of een wolkenkrabber beklimt.
