Juryrapport
In dit geval van bronvermelding is een bestaand kunstwerk van Wim Delvoye vertaald naar
een eigenzinnige variant. Door de toevoeging van kleur en extern materiaal in de vorm van
glas-in-lood wordt het een authentiek ontwerp. En kerk die als een wervelwind door de
straten rijdt, krijgt ook iets symbolisch. Alsof hij je naar binnenzuigt met een onontkoombaar
lot, of de kerk die je juist de wijde wereld in slingert en het aardse met het hemelse verbindt.
Tot in het diepst is de wervelwind geloofwaardig. Wat op het eerste oog komt aanrollen als
een stuk kathedraal, wordt voor je ogen uiteengerukt door het natuurgeweld. Mooi is te zien
hoe de transparantie door het hele beeld overeind blijft en hoe het glas-in-lood overal steeds
in kleine flarden terug blijft komen. Door de meerdere open vlakken wordt het nooit een te
groot blok van bloemen.
De kleuren zijn prachtig. De skeletachtige structuur met het fijne draadwerk waaruit de
draaikolk is opgebouwd, maakt de sculptuur imposant. De verwerking van het gekleurd glas
is bij dit beeld een noemenswaardig pluspunt.
De voorkant had iets spannender kunnen zijn door de ramen wat verschil in hoogte te geven.
Jammer is dat de bombastische muziek het beeld niet ondersteunt, maar er eerder afbreuk
aan doet. De plichtmatige beat maakt het natuurgeweld ongeloofwaardig en kan beter
weggelaten worden. Liever horen we een heftig stuk orgelmuziek of de toevoeging van
klassieke muziek met fragiele klanken die het beeld aanvullen in plaats van overschreeuwen.
