Gesproken Boekdelen

Het ergste zijn de lelijke houten onderstellen die boekenplanken moeten suggereren, waarbij die van de eerste wagen alle aandacht trekt. De serie wagens vormt een grotesk geheel dat vooral te lijden heeft onder de wil om te imponeren. De eerste wagen vertelt het verhaal al, waarom dan nog twee wagens? De mooie kaften van deze kleine stoet belooft veel. Ze zijn fluwelig van kleur. Op een subtiele manier zijn in reliëf de teksten op de kaft te lezen. De vervuilde binnenkanten van de boekomslagen zijn prachtig. De bladzijden proberen wanhopig silhouetten voor te stellen, maar dit komt niet helemaal uit de verf. De bladzijden vallen open en dan is te zien dat alleen de voorste gedeeltes van de pagina’s zijn bekleed met witte en donkere bloemen. De rest is een papieren print. Is dit een gevolg van tijdgebrek? Een compliment voor het klankdecor van de voorgelezen brieven. Dit neemt je mee in een verhaal, ook al is dit verhaal niet spannend en onderhoudend. De wagens zijn te veel van hetzelfde en dat is niet goed genoeg.