Monsters

Het met donkerpaarse dahlia’s getikte beeld is niet spectaculair van vorm. De vorm van de wagen is wat plomp, dit geldt ook voor de uitwerking van het hoofdje van het kind. De kracht van de wagen is het verhaal en hoe dit is uitgebeeld. Het paars, dat de schemerdonkerte in de slaapkamer waarmaakt, is de basis voor het effect van de lichtval op het bed. De wagen leunt sterk op dit ijzersterke filmisch effect. Bij het openen van de deur (we horen scharnieren piepen) verschijnt de lichtinval door de vele gele dahlia’s die door kokertjes naar boven komen. Een goed detail is de schaduw van de pilaar op het bed. Muziek levert een goede bijdrage aan sfeer en verbeelding. Gifgroene ogen spieden uit de dekenkist en een klauw komt dreigend omhoog naar de zijkant van het bed. De kracht van deze handen is niet beangstigend genoeg om monsters te suggereren. Het sublieme van de theatrale kwaliteit ontstaat door de suggestie van het licht vanaf de overloop als de moeder boven komt kijken of alles goed is met het kind. Deze kwaliteit is sterker aan de rechterkant van de wagen, links is deze minder boeiend.

Voor Monsters een pluim omdat lichtval in een schemerdonkere slaapkamer wordt gesuggereerd met het opkomen van vele gele dahlia’s in kokertjes. Dit filmisch effect versterkt de spanning van het verhaal dat de wagen vertelt.