archief home

Trien en Fooske

2010
2010
<
>
<
>

Sandra Dunk

Titel: Trien en Fooske
Categorie: Wagen
Jaar: 2010
Buurtschap: Achtmaal
 
Ontwerper(s): Marius Arnouts
Patrick Gommers
 
Startnummer: 13
Prijs: 13
Punten: 512
Ereprijzen: 1e publieksprijs en Omroep Brabant TV kijkersprijs
Juryrapport
Na de olifant enkele jaren geleden nu de marionetten van Royal de Luxe. Op zich wel goed gedaan. De constructie met de gebogen lijnen en balkons was sterk van vorm, krachtig, helder en futuristisch. Hoe vervolgens de duwers en figuranten zo beiden het beeld aanstuurden was prachtig. De reuzenmarionetten werden mooi in beweging gehouden door de figuranten die de ‘touwen’ in handen hadden. Sterk gevonden en het gaf een mooie theatrale uitstraling. Met die opmerking dat de totale afwezigheid van communicatie van de marionetten onderling in de ogen van de jury echt een gemiste kans is geweest. Kijkend naar de poppen zelf was de anatomie erg matig en werd de tot dan toe opgebouwde illusie eigenlijk weer afgebroken. Op het veilingterrein vond de jury het moeilijk de aandacht bij de wagen vast te houden. In de straat werkten de figuren wel leuk, het heen en weer kijken met half geloken ogen naar het publiek was goed getroffen. Eyecatchers, letterlijk en figuurlijk. Het tikwerk en het kleurgebruik waren echter niet overtuigend. De kleuren waren rommelig. Vooral in de uitwerking van de huid van beide figuren. De expressie werd daardoor in totaal carnavalesk, niet serieus genoeg. Jammer dat de wagen met figuranten rood was gemaakt, vroeg zo veel te veel aandacht. Het was beter geweest voor een meer ingetogen kleur te kiezen of zelfs ongebloemd te laten. Het idee om een opa en een oma, met een rollator als typisch Nederlands attribuut, als uitgangspunt te nemen was leuk. Of het geheel origineel was? De afmetingen van de figuren en de techniek van beweging waren imposant, maar het beeld riep verder te weinig spanning op. Had een mooie ‘Cirque De Soleil-act’ kunnen zijn maar pakte niet zo uit. Het waren nu geen eigentijdse maar twee ‘ouderwetse’ ouderen, zo weggelopen uit een jaren vijftig ansichtkaart. Was het nostalgie of satire waar we naar keken? Het bleef er een beetje tussen hangen.