BlingKing

Deze wagen wil alleen maar pure show zijn. De corsowagen als pure decoratie. In het klein zou hij in een vitrinekast naast snuisterijen vol tot zijn recht komen. Een aantal kamers, gehouden in wit en gestoffeerd met rode pluche. Overal versieringen en overdaad. Maar gelukkig geen overdaad in de kleurstelling. Daarmee is heel sober omgegaan en dat maakt de wagen helder en geeft hem body. Geen theater maar een sterk theatrale uitstraling. Heel goed hoe het onderwerp was geabstraheerd. De jury moest wel erg terugdenken aan het draaiorgel en de schommelende rococodames van vorig jaar en was in dubio over het geheel. Bepaalde elementen waren erg mooi; de koning met de ster achter zijn hoofd en de sterren op zijn knieën deed denken aan de film Casanova met Donald Sutherland. Het simpele spel rond en op de wagen versterkte zeker de zeggingskracht van de wagen. De statige lampendragers voor de wagen en de drie verschijningen van de koning op de wagen maakte het verhaal boeiend en versterkte de imposantheid van het geheeld. Kostelijk was de Molièrefiguur met zijn Franse geleuter en volkomen onnavolgbare aankondigingen. Zeer geslaagd was ook het overmatige gebruik van parelmoerfolie, op de wagen en op de kroonluchters. Dit folie gaf een goed en juist bling-bling effect. Met name de ornamenten in spiegels en ramen spraken de jury erg aan. Het was jammer dat de wagen een overduidelijke publiekskant had, de achterkant leek snel in de bloemen en de folie gezet, maar had wat meer aandacht mogen hebben. Zonder de tientallen figuranten zou de wagen een tamelijk lege huls geweest zijn. Met name de stoet van figuranten in witte uniformen voor de wagen, met pruiken en handschoenen die witte kroonluchters boven zich dragen, was een integraal en belangrijk onderdeel van de wagen. Complimenten overigens voor deze figuranten, dat moet een heel karwei geweest zijn de kroonluchters op hoge palen mee te dragen.