Juryrapport
Onze kleren dragen wij niet alleen tegen de kou of omdat wij met de mode mee willen gaan.
Ons schaamtegevoel wint het meestal van de vrije wil, om, als het bloedheet is, in ons
blootje te gaan lopen. Maar als je plotseling in des keizers kleren zou staan, hoe zou je je dan
gedragen? Dat is te zien bij deze wagen. De naakte mensen hier te zien weten niet meer hoe
ze moeten kijken, weten niet hoe snel ze weg moeten kruipen.
De schaamte druipt ervan af, de kleuren van de bloemen zijn enorm goed gekozen naar het
onderwerp en de naakte huid. De kleur van het vlees van de huid, hier in voornamelijk licht
paarse kleuren gehouden, komt bijna over als een beetje vies. En dat moet ook, want dat is
precies het gevoel dat door de ontwerper wordt bedoeld. De vorm van de figuren is zowel
karikaturaal en grotesk, maar ook verfijnd en sierlijk.
Door deze karikaturale aanpak, deze vervreemding, wordt het op een ander niveau
realistisch. Sculpturaal, zoals ook de uitwerking in voetjes en handjes, de vetplooien
en golvende borstpartijen, het leunen en steunen op elkaar. Knap hoe de zware vleesmassa
op benen en tenen danst. Een compositie met een complexiteit die totaal anders was dan de
andere wagens.
Jammer dat niet alle vormen sterk genoeg waren uitgewerkt. Het totaalbeeld werd daardoor
verstoord. De contour was wat aan de slappe kant en kon niet overtuigen qua vorm en
verhouding. Concluderend een wagen die soms aandoenlijk, soms gewaagd was, maar in zijn
totaliteit te wisselvallig in uitwerking van de vormen. Er zaten prachtige handen in maar ook
weer knullige. Het kleurgebruik was in totaliteit sterk maar in details niet overal goed.
Meer evenwicht in uitwerking van zowel kleur als vorm had deze wagen op een hogere plaats
laten eindigen. Een deel van de jury was namelijk zeer gecharmeerd van dit ontwerp.
Jammer. Wel compliment voor het lef om zo’n onderwerp te verbeelden.
