Wagen Cocoxitl | Archief Corso Zundert

Foto Van Hassel

Titel:	Cocoxitl
Categorie:	Wagen
Jaar:	2005
Buurtschap:	Tiggelaar

Ontwerper(s):	Johan van Trijp Marc van Beek

Startnummer:	17
Prijs:	2
Punten:	513
Ereprijzen:	1e publieksprijs, Vernieuwingsprijs

Omschrijving Cocotli en Cocochixitl, door ons samengetrokken tot Cocoxitl, zijn enkele van de oorspronkelijke namen van de dahlia. De dahlia komt uit de hoogvlakte van Mexico, de regenwouden van Yucatan en de hellingen van de Peruaanse Andes. De Azteken, Maya’s en Inca’s schonken ons veel meer. Ook tomaat, aardappel, tabak en maïs komen met de dahlia uit hun akkers en wouden. Van de dahliaplant werd de bloem als versiering gebruikt, de knol diende als veevoer (Cocochixitl = letterlijk waterknol). Cocoxitl bezingt de oorsprong van onze bloem.

Juryrapport

Rituelen waren dit jaar in het corso een dankbaar thema. ‘Cocoxitl’ sloot de rij en deed dat met een waardigheid, die de verantwoordelijken voor de volgorde van de optocht goed hadden ingeschat. In de straten sloten de vele details van de wagen en de figuranten goed op elkaar aan en lieten een prachtig en kleurrijk tafereel zien. De juiste keuzes waren gemaakt om tot die eenheid te komen. Kleur en vorm klopten en de vondst met de touwen met dahlia’s aan de onderkant bedoeld als slingers in de tropische regenwouden kon de vakjury waarderen. De wagen kreeg een cadeautje van de zon en was gemaakt in de kleuren van de zon. Een wagen in de warme kleuren geel, oranje en rood. Een stoet lama’s vormde het onderste segment, ieder voorzien van prachtig gemaakte verticale bloemenstrengen, die langer werden naarmate de hoogte van de wagen opliep. Zij gaf een zekere statigheid aan de wagen. Daarboven ontvouwde zich een tafereel met incafiguren ingetogen doende met rituele activiteiten. Deze beelden in een raamwerk van slierten, gezien in het licht van de dynamiek en de dramatische kwaliteit, tegenover de enigszins statige onderbouw met de lama’s, vormden een contrast dat deze wagen levendig en sympathiek maakte. De figuranten op de wagen hebben met de elementen van de dahliawagen zelf de goede maat. De bewegingen van deze figuranten gedragen en opgenomen in eenzelfde ritmiek van de bewegende wagen beantwoordde aan de logica die je verwacht. Ook de muziek klopte. De bloem aan de zijkant was prachtig en kreeg vooral zijn kracht en dimensie door het gebruik van de figuranten als hart van deze bloem. De vakjury vroeg zich wel af of het nodig was om deze figuranten zich zo druk te laten bewegen (wat wel een manier is om zo lang zo ongemakkelijk te blijven zitten) Het was toch dit onderdeel, de grote bloem met in het hart de figuranten, dat de vakjury aanleiding gaf om aan de ontwerpers en buurtschap de vernieuwingsprijs toe te kennen. De bewegingen van de figuranten kon je duiden als het opengaan van de bloem of een zacht wiegen in een warme, tropische wind. Een ander ziet in de soms heftige bewegingen het proces van bevruchten en voortplanten. Hoe het ook zij, de figuranten waren verworden tot een materieel instrument, onderdeel van het beeld en aangebracht ter versterking van dat beeld. Dat was goed gelukt. Misschien hadden er ook wel minder figuranten in en rond de wagen kunnen lopen. Toch waren hun uitmonstering, de accessoires en kleding, en het kleurgebruik goed gekozen om de relatie met het totale beeld voldoende vast te houden. Ze deden daaraan geen afbreuk. Een leuk accent was dat zij het waren die de dahlia aan het in Zundert aanwezige publiek lieten zien. Het dak van de wagen oogde enigszins rommelig en dong zo wat af op de strakheid van de onderkant. Al met al was het tafereel een feest om naar te kijken en te luisteren. Zoals gezegd een waardige afsluiting van het Zunderts Bloemencorso 2005.