Juryrapport
Het is deze wagen die opviel door haar poëtische vorm. In de zon kreeg zij een extra dimensie van schoonheid. Jammer, de zon hebben wij moeten missen in de gang door de straten. Zoals gezegd, de jury had het voorrecht de wagen op het veilingterrein even in de zon en tegen de blauwe lucht te zien. Bij het zien van de eerste wagen kwam spontaan een lentegevoel boven. Heel mooi. De beide wagens, in symmetrie, zijn tot in detail verzorgd uitgewerkt. Vooral de ronde vormen en de limlollyroze kleuren van de amandelboom in bloei zijn zeer goed gekozen. Niet zo gek dat de tweede wagen, die juist de andere stemming moest oproepen, niet de aandacht trok als de eerste. Toch staan de beide wagens in functie van elkaar; de ene teer en de ander zwaar, versterken zij elkaars’ kracht. Deze wagen had ook los van het thema hoge ogen gegooid in een Zundertse corso-optocht.
Niemand werd meer door stemmingen gedreven als Van Gogh, voor wie het lentegevoel zeldzamer is geweest dan zijn depressieve gemoedsgesteldheid. De tegenstelling van stemmingen is subtiel, goed weer gegeven en uitgevoerd. Zowel op het veilingterrein als in de straten lieten de beide wagens bij de toeschouwer de emoties achter en misschien ook wat kippenvel.