Wagen Woensdagmiddag | Archief Corso Zundert

Foto Erwin Martens

Titel:	Woensdagmiddag
Categorie:	Wagen
Jaar:	2025
Buurtschap:	Veldstraat

Ontwerper(s):	Barry Gommers Jonas Gommers

Startnummer:	3
Prijs:	20
Punten:	394

Omschrijving Wanneer ze vrij zijn van school spreken Chris, Pien en Rik af om samen te gaan spelen. Op woensdagmiddag hebben ze niets nodig behalve elkaar, wat verkleedspullen, stokpaardjes en een beetje fantasie.

Juryrapport

Het geluid impliceert actie, terwijl de wagen helemaal statisch is, op de beweging van de stokpaardjes na. Daardoor rijden er drie standbeelden voorbij. Dat beeld wordt versterkt doordat de figuren dezelfde hoogte hebben, op aparte wagens zijn geplaatst en de afstand daartussen relatief groot is. Er is geen samenhang tussen de drie, ze doen ook niets samen. Er is een poging gedaan om een huppelend gevoel over te brengen bij het middelste meisje door het opgetrokken been, maar dat komt onvoldoende uit de verf. Het geheel doet stijfjes, houterig, ongemakkelijk en onwezenlijk aan. Het mag wat kinderlijker en cartoonesker zijn. Wat niet helpt is de gezichtsuitdrukking van het meisje. Die is eng en dat past niet in dit thema. Bij een jurylid doet het meisje denken aan Chucky, de horrorpop. Terwijl het beeld juist lief en onbezonnen moet overkomen. De oranje gelaatskleuren van alle kinderen roepen de vergelijking op met de Oempa Loempa’s, het dwergenvolk uit Sjakie en de Chocoladefabriek. De angstaanjagende uitstraling van het meisje wordt versterkt door het ene neusgat waardoor je het andere kunt zien. Daardoor lijkt het of er een gat in het hoofd zit. De anatomie van de poppen voelt bij sommige juryleden toch al niet helemaal kloppend aan. De originaliteit van het idee is niet bijster groot. Het is een aardig concept, maar zonder een verhaallijn. We horen geen vrolijke kindermuziek met de werking van een oorwurm, maar kindergeluiden en de oproep van een moeder die de jongens naar binnen roept. Het meisje blijkbaar niet. De steeds herhalende oproep gaat een beetje irriteren. Het enthousiasme van een jurylid over de bladeren onderop de wagen, wordt niet breed gedeeld. Met veel respect voor het vele werk dat hieraan besteed is, het is te open en te weinig om een goede dichtheid van gras te suggereren, en het is te grauw en metalig van uitstraling. De afwerking onderaan de wagen is ondermaats, waardoor het lijkt of dit deel niet af is. Dat gevoel wordt versterkt door de oranje aggregaat die in beeld staat. Over het kledingkeuze van de drie figuren en het kleurgebruik zijn er diverse geluiden binnen de jury. Enkele juryleden zijn daar enthousiast over en vinden de afwisseling goed. Duidelijk is de keuze voor speelse, frisse en kinderlijke kleuren. Maar door de combinatie oogt het rommelig, ook hierin wordt de samenhang gemist. Complimenten zijn er voor de mooie details, zoals de ridderpluim en ruches van de balletjurk. De kleuren worden vrij veilig en direct gevonden, waardoor met name het meisje heel bont oogt, wat sterk afsteekt bij het kleurenpalet van de andere twee kinderen. Voor een ander is dat weer een pluspunt omdat het zorgt voor een identiteit per figuur.