Juryrapport
Foto: Erwin Martens
De lengte en de hoogte van de stapel schoenen zitten het meest in de weg. Het rommelige
en ook wat saaie zit niet zozeer in de letterlijke hoeveelheid schoenen, maar meer in het
ontbreken van een duidelijke compositie. De hoeveelheid schoenen en kleuren moet het
‘hebbes-gevoel’ versterken, maar doet dat niet. Misschien is de compositie overtuigender
als er een hoge bult met schoenen wordt gepresenteerd met de arm die daaruit steekt.
Over de kracht van de arm zijn er twijfels. Ook over het materiaalgebruik. De hoofdrol van
deze voorstelling ligt bij de arm, die van een ander materiaal is. Dat is apart. Bij de ene werkt
dat fantastisch, de ander snapt het niet of vindt de uitwerking niet geweldig, met zichtbare
naden en vingers en nagels die een geheel vormen zonder duidelijke rand of afwerking. De
arm verliest op deze manier niets aan finesse, maar is tegelijk zo’n eyecatcher dat die
eigenlijk met dahlia’s bekleed moet zijn. Het statement van de arm wordt een sterk gebaar gevonden en de expressie van de hand en
de schoen perfect. Maar dan valt dit statement helemaal in het niet bij de enorme massa
schoenen en de platheid van het geheel. Dat ontkracht het beeld en maakt dat het thema
Hebbes wordt overschaduwd door heel veel chaos.
Complimenten zijn er voor de originaliteit van het ontwerp en de vele details aan de
schoenen. Deze worden ‘waanzinnig mooi’ genoemd. De labels en de zolen, de witte stof in
de bollen op de slippers die als parel dienen, de ritsen, gespen, de stiknaden, de veterkapjes.
Toch is er ook kritiek op de accuratesse waarmee de labels met een sjabloon op gravel zijn
gespoten, wat soms leidt tot uitlopende verfspatten. Op zolen zijn lijmresten en stukken
papier zichtbaar.
Geluid ontbreekt, wat het gemis aan levendigheid versterkt. Waarom niet gekozen voor
geluiden die het gerommel en geschuif met schoenen laten horen of een vrouwenstem die
mompelt dat de die ene bepaalde schoen niet kan vinden en dan opgelucht ‘hebbes’ zegt.
Enkele juryleden hebben moeite met het afsnijden van de voorstelling, aan de onderkant.
