Juryrapport
Het ontwerp is simpel en doeltreffend. Het uitvergroten van de realiteit kan hele fraaie
wagens opleveren. Deze wordt als statisch en weinig origineel ervaren. Kinderspeelgoed is
een dankbaar onderwerp om strak weg te zetten en zo oogt het ook. Al zijn onder een
vergrootglas sommige lijnen van het betonijzer door de bloemen heen zichtbaar, waardoor
niet alle vlakken even strak en egaal zijn, wat de uitstraling verstoort.
De vrolijke plastische vormen zijn consequent uitgevoerd met bewegende wielen en
eenvoudig kleurgebruik. Precies zoals de speelgoedfiguren in het echt ook zijn. Misschien
ontbreekt er een oog waaraan het touw normaal is bevestigd, maar dat is een detail. Ondanks dat alles klopt, blijft het saai. Je wordt niet uitgedaagd om verder te kijken en er
een diepere gedachte aan toe te voegen. Je wordt niet meegezogen in een verhaal of
nieuwsgierig gemaakt. Het is wat het is, niets meer of minder.
Daar voegen ook de fijne muziek en de figuratie niets aan toe. Hoe leuk en passend het ook
is dat deze is ingevuld door kinderen. Ze zien er verzorgd en origineel uit in ouderwetse
kleding. De meisjes voorop en de jongen achteraan, die als enige de omgevallen wagen
voorttrekt, vallen positief op. We zien ook figuranten die wat mat zijn in hun optreden, wat
het belang weer eens oproept om figuranten te selecteren die dit écht heel graag willen,
daar ook goed in zijn en geen plankenkoorts hebben, want een deel van de act komt minder
uit de verf als het spel dat daarbij hoort ondermaats blijft. Denk bijvoorbeeld aan touw dat
altijd gespannen moet zijn, als je een onderdeel zogenaamd voorttrekt.
