Juryrapport
Je hebt het beeld en je hebt het verhaal. Het eerste is veel sterker dan het tweede. Het
beeld is indrukwekkend neergezet. De overdadige vormgeving maakt een prima indruk. De
tweedeling met het Mariabeeld en de kathedraalachtige vorm zet een sterke sfeer neer, met
veel gotiek en detail. De afbeeldingen op de deuren, het kruisje, de patronen. Het is te veel
om naar te kijken, maar het is in balans en het beoogde effect is goed geslaagd.
De figuratie rondom de wagen is ook een krachtig deel van de totale vorm. De langzaam
wiegende loop versterkt het gevoel van een processie. De overdaad aan goud en enorm veel
detail, contrasteert mooi met de sombere figuren van de dragers. Helaas gaan de dragers
niet zichtbaar gebukt onder hun zware last. Terwijl ze theatraal in de positie van dragers zijn
geplaatst. Dat komt door de hoogte van de draagbalken van de schrijnen. Deze zijn te hoog
geplaatst waardoor de figuranten nooit het idee kunnen geven dat ze deze echt dragen.
Gebaseerd op de Spaanse tradities zou het prachtig zijn als dit wel zo wordt uitgevoerd,
inclusief alle instabiele bewegingen van de dragers. De kleuren zijn consistent doorgevoerd,
wat het geheel een overtuigende basis geeft. De tegenstelling in kleur met de in rood
geklede dragers, is sterk. De gouden kleurtoon doet sterk denken aan de reliekhouders uit
de katholieke kerk. De toegevoegde materialen zijn goed.
En dan is er het verhaal. Overeind staat dat het concept heel sterk is, maar als de verrassing
zich onthult valt de bodem onder dat verhaal weg. Echt ontzettend teleurstellend en
jammer. Het scherpe contrast ontbreekt volledig. Dat begint al bij het spel van de dragers;
hun verwarring oogt vreemd want zoveel godslasterlijks valt er niet te bespeuren. het is
eerder een uiting van slechte smaak dan dat het ‘van God los’ is. De figuranten zijn prima,
daar ligt het niet aan, ze zoeken connectie met het publiek en de outfits stralen de juiste
sfeer uit, al mag het meer lef en overdrijving hebben. Er mist vooral wat aan de binnenkant.
Het is te rustig, te stil, te leeg.
Het is moeilijk om te concurreren met de overdaad aan de buitenkant. Maar de binnenkant
mag gekker, extremer, qua aankleding en kleur. Meer harde schreeuwende contrasterende
kleuren. Nog meer een goddeloze, heidense sfeer. Engelen aan kroonluchters. Echt van God
los. We zien graag een explosie van hedonische kleur en extravagantie: Moulin Rouge in de
kerk! Het is lastig om het prachtige schouwspel van de processie te overtreffen. Maar
probeer het! De omschakeling gebeurt ook in stappen, waardoor het moment van kanteling
ook aan kracht verliest. De muziek maakt die omslag wel.
