Juryrapport
Enthousiasme is er vooral over het prachtig vormgegeven monster. De drakenkop maakt een
fantastische indruk. Met geweldige details zoals de schubben op de onderkaak en hals. Maar
vooral de dreiging vanuit de blik, de tanden en de hoorns. Ook het harde wit ten opzichte
van het rood en dat randje gele tandsteen. De tekening op de huid is heel mooi en de
vormgeving is indrukwekkend en overtuigend. De kleurstelling en afwerking zijn tot in de
puntjes verzorgd waardoor het geheel een sterke visuele impact heeft. Rondom het dier zijn
er ook mooi afgewerkte rekwisieten als detail aanwezig, zoals de leidsels, de vlaggen en het
leren harnas. Alternatief materiaal is goed ingezet en in een goede balans met de bloemen.
Het geheel is voor de een mooi uitgebalanceerd en
strak in zijn compactheid, al wordt ook gevonden
dat de kar die half over het dier hangt, er een beetje
op is ‘gepropt’. Daardoor lijkt het monster op twee
poten te staan. Daar wordt geopperd om de kar
erachter te hangen, wat het dier nog indrukwekkender
laat overkomen. Wisselende gedachten zijn er ook
over de stellage op de rug en het dakje van zeil. Voor
de een loopt het allemaal harmonisch in elkaar over,
voor de ander komt het niet geloofwaardig over en
doet het afbreuk aan het totaalbeeld.
Ondanks de boze blik boezemt het beeld geen angst
in. Daarvoor is de houding te statisch en de snelheid
te traag. De opkomst is met veel bombarie, maar het
is vooral een mooi plaatje. De aarde trilt niet en je
hoeft ook niet een meter naar achteren. De gevaarlijk
uitziende kop wordt ondersteund door rustende poten,
zwevend boven de weg.
Angst mag in de buurt komen van de eerste film van Jurassic Park. Nu gaat het te ver om dat
filmische niveau te willen bereiken. Maar waar het angst aangaat, staat dat hier ver van af.
Muziek zou dat verhaal kunnen ondersteunen, maar die is te mager aanwezig. De grote
drums komen ook niet echt binnen. Over de figuranten die een rondtrekkende bende rovers
uitbeelden zijn er wisselende geluiden. Voor een deel is hun bijdrage geslaagd. Ze zorgen
voor een fijne interactie met het publiek en hun overtuigende spel versterkt het verhaal van
de rooftocht enorm. Het voordeel van deze vorm is dat het spel continu doorloopt en er niet
binnen een loop wordt toegewerkt naar een climax en omslagpunt. Het spel wordt
aangepast aan de situatie van het moment, zo is het vanaf de grote tribune leuk om te zien
hoe de wisselbeker zogenaamd wordt gestolen.
Voor een ander deel is de figuratie iets te nadrukkelijk aanwezig, met iets te veel overacting.
Bovendien lopen ze het monster letterlijk voor de voeten, wat niet logisch oogt.
