Juryrapport
Waardering is er voor het hart van de bloem, dat met de opstaande staven een 3Dervaring
biedt. Het vertalen van de pitten in dit deel wordt helaas niet verder
doorgevoerd. Het is een harde, kille wagen, zonder gevoel. De zonnebloemen
worden in hun vitaliteit en wildheid ingetoomd door een strakke stilering. Die grote
bladeren lijken wel basaltblokken.
De combinatie met het glas-in-loodraam en de lichteffecten in dat raam is
onbegrijpelijk. Deze eigentijdse vertaling van de zonnebloem met bladeren van glas
in lood komt niet samen met de dahlia’s. Het matcht niet, het wringt. Alsof de makers
willen zeggen dat ze aan bloemen niet genoeg hebben.
Het kleurgebruik is matig. De tinten van het glas in lood matchen niet met de gele en
rode tinten van de bloemen. De explosie van kleur die een zonnebloem bij Van Gogh
is, wordt hier een verstarde vorm.
De compositie van de bladeren is niet duidelijk. Waarom gaat dat ene glas-inloodblad
door het midden van de bloem heen?
De zonnebloem is in het thema van Van Gogh een gevaarlijk cliché. Uitgewerkt als
deze wagen is het ook een valkuil.
