Juryrapport
Op verschillende vlakken zorgt de wagen voor onduidelijkheid en verdeeldheid bij de
jury. Een stroming binnen dit gezelschap vindt dat de twee wagens er maar ten dele
in slagen om het verschil in stemming te verbeelden, omdat de vormkeuze voor de
twee onderdelen te eenduidig en de kleurexpressie te weinig expliciet worden
gevonden. Had een groter contrast tussen de twee niet voor meer verrassing
gezorgd? Het zijn nu twee ondergronden waarop de – weliswaar verschillende –
patronen zijn bevestigd. Hadden deze ondergronden dan ook niet van elkaar moeten
verschillen?
Anderen zien duidelijker verschillende stemmingen tussen de beide wagens. De
twee vergelijkend, is er meer enthousiasme voor de eerste wagen dan voor de
tweede, die wordt omschreven als een ‘tapijtmotief’ met sombere kleuren. Op die
wagen wordt de lichtbeweging onderuitgehaald doordat je ziet hoe de led-strips zijn
bevestigd. Onduidelijkheid alom dus. Wie vooraf niet weet wat de ontwerper precies
met de wagen beoogt, heeft het lastig. Die ziet het als een abstracte wagen die iets
fris en moderns oproept. Als kunst waar iedere bezoeker iets in zal herkennen en wat
van zal vinden.
Onverdeeld enthousiasme is er over de afwerking die als fraai wordt omschreven.
Heel precies en strak, zoals dat bij dit ontwerp past.
Over de lichteffecten wordt weer wisselend gedacht. Van ‘kermisachtig, doet denken
aan een schiettent’ en ‘obligaat, voegt weinig toe’ tot ‘perfect geïntegreerd’ en
‘versterkt het effect’.
