Broederliefde

De wagen veroorzaakt verdeeldheid bij de jury. Niet over de wagen zoals die ‘ingeklapt’ voorbijtrekt; dat wordt een nogal plompe en verhoudingsloze vorm gevonden, met intrigerende zijkanten en een mooi gedetailleerde mandala in het midden van die zijkanten, die de massief ogende voor- en achterkant doorbreekt. Deze ronding blijkt een voorschot op het zonnebloempatroon dat volgt als de wagen zich ontvouwt. De kleuren zijn mooi en warm. De gezichten zijn zwak van vorm en bij het uitklappen blijken de zijkanten van de segmenten wat slordig afgewerkt. Over de geslaagdheid van de wagen in ontvouwde toestand wordt wisselend gedacht. Voor een deel is het te weinig krachtig, te weinig spectaculair door de magere vormgeving van de bloembladen, ze hadden massiever mogen zijn. Het lijnenspel is te iel in verhouding tot het zware blok dat door de koppen gevormd wordt. De lijnen en het midden van de zonnebloem op de zijkant van de wagen komen niet bij elkaar. Een ander ziet dit lijnenspel als transparant en luchtig. Het complexe mechaniek van het uitklappen, wordt ervaren als indrukwekkend en een extra spanning in wat er zou worden gevormd. Dit had beter in beeld gebracht mogen worden. De duur en snelheid waarmee dat gebeurt, zijn goed. De zonnebloem wordt centraal gezien in de band tussen de twee broers. Een wagen dus met letterlijk en figuurlijk twee gezichten..